باز سازی حوزه عمومی از طریق مناسبات سیاسی
تشکلهای دانشجویی در وضع کنونی با بحران در نقد و مسئله شناسی مواجه هستند به گونهای که در هپروت اهداف بدون بنیاد نظری خود غوطهور شدهاند و از این دور تسلسل باطل چیزی جز بیاندیشگی مزمن و بیاندیشگی مکرر برون نخواهد آمد.
کثرت گرایی به مثابه یک ایدئولوژی در حوزه عمومی
باید در نظر داشت که حوزه عمومی نباید در انحصار یک گفتمان باشد.در جهان مدرن اساسا هیچ ایدئولوژی و جهان بینی نمیتواند برای مدت طولانی بر حوزه عمومی به صورت هژمونیک مسلط شود چرا که تنوع و تکثر در حال رشد سبک زندگی،جهت گیری های فکری و خرده فرهنگ ها از نتایج ناگزیر عصر مدرن می باشد.
استقلال در حوزه امر سیاسی نیازمند گفتمانی قوی و تکیه گاهی محکم است
باید پذیرفت که آدمیان در زیست جهان واحدی اقامت نگزیدهاند و تکثر اجتماعی و ارزشی، افراد را مقیم زیست جهانهای گوناگون ساخته و جامعهای چند پارچه و متکثر را به وجود آورده است.
در این شرایط کنش متقابل سیاسی و اجتماعی باید مبتنی بر اعتماد متقابل به یکدیگر باشد؛ چرا که پیش فرض عمومی همه افراد در صحنه اجتماع، اعتماد به یکدیگر است. پیامد تخریب فضای کنش و برچسب زدن و خطاب کردن افراد یا گروهها با الفاظ و عناوین نادرست مانند ”منفعت طلب” و ”سودجو” و ”پیگیر منافع خویش” باعث انتشار اتمسفر بیاعتمادی در فضای کنش میشود و این بیاعتمادی در فضای کنش منجر به بیتوجهی مدنی میگردد.