باز سازی حوزه عمومی از طریق مناسبات سیاسی

تشکل‌های دانشجویی از جمله ساختارهایی هستند که در تلاش برای تاثیر گذاری بر مدیریت سیاسی‌اند. با ایجاد انشقاق به هر دلیلی در میان فعالان دانشجویی و تخریب فضای کنش، همین افراد نگاه‌های یکدیگر را خصمانه تعبیر می‌نمایند و کنش متقابلی که بر عدم اعتماد دو طرف تکیه زده است مهجور واقع شدن کنش را به همراه دارد.

تشکل‌های دانشجویی همان وجدان عمومی دست‌خوش آرزوهای تیره و مبهمی هستند که وجدان فردی افراد به جای جدا ماندن، در یک سازماندهی افقی و شبکه‌ای یکدیگر را پیدا کرده و در غالب تشکل دست به کنشگری سیاسی می‌زنند.

هدف اصلی در چنین فضایی برای تشکل‌های دانشجویی باید بازسازی حوزه عمومی از طریق مناسبات سیاسی باشد اما این تاثیر گذاری بر مناسبات قدرت به هر نحوی ممکن نیست و برای بر عهده گرفتن نقشی فعال در حوزه عمومی راهی جز ایجاد اجماعی در فضای کنش و دست زدن به کنشگری حسابگرانه مبتنی بر عقلانیت و تجسم تدریجی عقل در کنش‌های سیاسی وجود ندارد و سایر راه‌ها به مثابه دنبال کردن سایه‌هاست.

تشکل‌های دانشجویی در وضع کنونی با بحران در نقد و مسئله شناسی مواجه هستند به گونه‌ای که در هپروت اهداف بدون بنیاد نظری خود غوطه‌ور شده‌اند و از این دور تسلسل باطل چیزی جز بی‌اندیشگی مزمن و بی‌اندیشگی مکرر برون نخواهد آمد.

خرد انتقادی، تساهل و دانش باید جان مایه‌های تشکل‌های دانشجویی باشد و در سایه‌ی آن‌ها، تشکل‌ها می‌توانند به ایضاح جنبه‌های گوناگون بحران‌ها و تنگناها و قدرت سیاسی بپردازند و راه‌های برون رفت را جستجو کنند. تشکل‌های دانشجویی باید چراغ راه گذار جامعه به سوی جامعه‌ای در خور شأن و کرامت انسانی باشند. نزدیک شدن به چنین ایده‌آلی در گرو ایجاد تغییراتی مهم در فضای کنونی تشکل‌هاست.

انجمن‌های اسلامی برای تاثیر گذاری بر معادلات سیاسی و رستگاری و نجات امیدهای گذشته راهی جز کنشگری جمعی ندارند و در چنین زمانی باید با در نظر گرفتن عدم موازی کاری‌ها و رقابت‌های بیهوده، و با ایجاد تکیه گاهی محکم و در نظر گرفتن جایگاه خود و استقلال انجمن‌ها و همکاری‌های متقابل در فضای کنش تاثیر خود را بر قدرت و مناسبات سیاسی بگذارند و در چنین حالتی است که تشکل‌های دانشجویی می‌توانند نقش مثبت خود را در فضای کنش ایفا کنند.