شهرهایی چون اهواز، آبادان، هویزه، سوسنگرد، ماهشهر، امیدیه، و آغاجاری، مسجدسلیمان درگیر صدها مشکل ریزودرشت در معیشت و زیرساخت‌ها هستند ولی نفت جز شو و نمایش دردی از دردهای این شهرهای نفتی را مداوا نکرده است.
به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، امروز در خیابان‌های شهرهای نفتی خوزستان از هر رهگذری در خصوص نفت که بپرسید با یک دنیا گلایه و اظهار تاسف سخن خواهد گفت حتما از بیکاری و فقر و نداری برایتان میگوید از مردمانی که سالهاست بشکه بشکه نفت سیاه از زیر پایشان استخراج می‌شود اما از این بشکه های نفت تنها بشکه سفیدی نصیبشان شده که برای خرید آب شرب از دست فروش‌ها به کار می‌آید.
سالهاست مسئولیت‌های اجتماعی نفت در خوزستان به معنای واقعی کلمه به فراموشی سپرده شده است و نوعی بی‌تفاوتی نسبت به آن احساس می‌شود این در حالی است که شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به عنوان بزرگترین شرکت تابعه شرکت ملی نفت ایران با ۴۵ میدان و ۶۵ مخزن هیدروکربوری بزرگ و کوچک در گستره‌ای وسیع، حدود ۸۰ درصد نفت خام و ۱۶ درصد گاز کشور را تولید میکند و عمده فعالیت هایش با تمام آثار مخرب زیست محیطی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی اش در خوزستان صورت می‌گیرد.
خدمات نفت به خوزستان چشمگیر نیست
عضو کمیسیون انرژی مجلس در این رابطه میگوید با وجود اینکه وزارت نفت مطابق قانون در مقابل مردم منطقه‌های نفت خیز مسئولیت دارد اما علیرغم انتظار، خدمات ارائه شده ازسوی این وزارتخانه به مردم منطقه های نفت خیز چندان چشم گیر نیست.
علیرضا ورناصری تاکید دارد آلایندگی های ناشی از استخراج نفت و گاز از آن مردم منطقه ها نفت خیز می شود اما آن ها سودی از این ثروت بیکران نمی برند.
بدون تعارف، مردم خوزستان از نفت ، وزرات نفت و مناطق نفت خیز جنوب به نیکی یاد نمی‌کنند تا آنجا که از نفت به بلا تعبیر می‌کنند و آرزو دارند که ای کاش خوزستان نفت نداشت آنها از مدیران و شرکت های نفتی به چشم کسی که حق خوزستان را ادا نمی کنند دلِ خوشی ندارند این حقیقت است هر چند تلخ باشد و به مذاق آنها خوش نیاید.
با اینکه به قولی برخی از اهالی رسانه، جماعتی از مدیران نفتی دیگر پوست کلفت شده اند و گوش بر انتقادها و اعتراض‌ها بسته‌اند اما رئیس کمیسیون حمل و نقل و ترافیک شورای شهر اهواز با انتقاد از پرداخت نشدن حق آلایندگی و عمل نکردن وزارت نفت به مسئولیت‌های اجتماعی خود در خوزستان میگوید داستان وزارت نفت و خوزستان دیگر از حرف‌های کارشناسی و آمار دادن، گذشته است و تشت این بلای سیاه به قدری پر سر و صدا، از پشت بام به زمین افتاده که صدایش در هر محله این شهر و تمام این استان شنیده می شود.
۱۴۰ متری خانه‌های مردم هم چاه زده‌اند!
مهداوی میگوید مگر استعمارگری شاخ و دم دارد؟ مگر استعمار شد همان زندگی کردن در مجاورت لوله‌های نفت در عین فقر و بیماری نیست؟ البته این استعمار نوین و خوش آب و رنگ است و شاید آنچنان عیان نباشد اما با نگاه دقیق خواهید دید که هر جایی دست‌شان رسیده است، چاه زده‌اند. در منطقه کوروش اهواز تا ۱۴۰ متری خانه‌های مردم هم چاه زده‌اند. این مساله به معنای زیر پا گذاشتن استانداردهای زیست محیطی خودشان است.
با وجود اینکه زمینه‌سازی برای توسعه پایدار، محرومیت‌زدایی و زدودن غبار فقر و محرومیت از چهره استان خوزستان، همواره از مطالبات به حق مردم خوزستان از وزارت نفت بوده است اما سالهاست جز اقدامات ناچیز و اندک چیزی نصیب استان نشده است گرچه در وعده های انتخاباتی نمایندگان مجلس هم به این موضوع اشاره می‌شود ولی از شعار تا عمل فرسنگ‌ها فاصله وجود دارد.
سهم خوزستان و مردم مظلومش از اکتشاف، استخراج، تولید و بهره‌برداری از منابع نفتی و گازی در سالهای اخیر چه بوده است؟ این سوالی است که مردم از خود و مسوولان می پرسند و برایش پاسخ مناسبی نمی یابند آیا نباید مردم خوزستان از این طلای سیاه که خرجی کشور را می دهد سهمی داشته باشند تا محرومیت چنان در این دیار بالا نزند که مقصد نهایی گروه‌های جهادی کشور این خاک زرخیز باشد؟ آیا نباید سهمی از این نفت به عمران، آبادانی و ارتقای فرهنگ و میزان رضایت‌مندی ساکنان بومی و همجوار تأسیسات نفتی تعلق گیرد تا موجب رونق و شکوفایی اجتماعی و فرهنگی مردم مناطق محروم شود.
درصدی از منابع و درآمد نفت باید به خوزستان اختصاص یابد
نماینده ولی فقیه در خوزستان و امام جمعه اهواز هم بارها خواستار انجام مسئولیت های اجتماعی مجموعه نفت در قبال مردم خوزستان شده و این مساله را یک مطالبه عمومی دانسته است.
وی تصریح کرده است بخش اعظم منابع نفت و گاز، پتروشیمی و پالایشگاه در خوزستان وجود دارد از این رو وزارت نفت باید برای جبران آلایندگی های متاثر از صنعت نفت که مردم با آن رو به رو هستند در استان هزینه کند و این یک مطالبه منطقی و عقلانی است.
وی می گوید درصدی از منابع و درآمد نفت باید به خوزستان اختصاص یابد تا از حجم مشکلات مردم کاسته شود و این تقاضا و خواست جدی ما از نفت است.
شهرهایی چون اهواز، آبادان، هویزه، سوسنگرد، ماهشهر، امیدیه، و آغاجاری، مسجدسلیمان درگیر صدها مشکل ریزودرشت در معیشت و زیرساخت‌های اولیه هستند ولی نفت جز شو و نمایش دردی از دردهای این شهرهای نفتی را مداوا نکرده است آمارهایی که در خصوص مسوولیت های اجتماعی گاه در رسانه های همسو با خود منتشر میکند بیشتر تحقیر مردم خوزستان است.
به عنوان نمونه ساختن جاده برای دسترسی نفتی ها به میادین اکتشاف و استخراج آیا نامش مسوولیت اجتماعی است که به اسم جاده سازی برای روستاهای محروم و همجوار فاکتور شود؟! توزیع ۱۲۳ بسته کمک آموزشی و بهداشتی در فلان روستا در بوق و کرنا کردن دارد؟ اهدا و توزیع چند بسته نوشت‌افزار میان دانش‌آموزان کم‌برخوردار به معنای انجام رسالت نفت در خوزستان است؟ این مردم صدقه نمی خواهند حقشان را می خواهند.
عوارضی که پرداخت نمی‌شود!
مهدی آذربایجانی، معاون امور مالی و اقتصادی شهرداری اهواز درباره میزان مبلغ عوارض آلایندگی طبق قانون مالیات بر ارزش افزوده گفت: طبق ماده ۲۷ قانون مالیات بر ارزش افزوده، عوارض آلایندگی نیم یک یا یک و نیم درصد از فروش محصولاتی که آلاینده به شهرداری‌ها اختصاص پیدا میکند، ما در شهر اهواز سه شرکت کارون و مارون و اروندان را داریم که این‌ها فقط سال ۱۴۰۱ اگر تولیدشان دقیقا به اندازه سال ۱۴۰۰ باشد و افزایش هم نداشته باشد با هر بشکه نفت ۵۰ دلار ۲۳ هزار تومان فقط یک درصد آلایندگی حساب کنند باید ۲۰۰۰ میلیارد تومان و اگر یک و نیم درصد محاسبه کنند ۳۶۰۰ میلیارد تومان عوارض آلایندگی شهر اهواز است.
وی درباره سوابق پرداخت این عوارض بیان کرد: عوارض آلایندگی از سال ۹۸ تا الان به نرخ صحیح پرداخت نشده است و عوارض آلایندگی این سال‌ها چیزی حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان است و عوارض ۱۰۰۰ میلیاردی که به تازگی پرداخت شده است معوقات سال ۹۲ تا ۹۶ است که جریمه آن حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان است و هنوز پرداخت نشده است.
تقریباً در افکار عمومی خوزستان و شهرهای نفتی، این موضوع جاافتاده است که نفتی‌ها (شرکت‌های وزارت نفت) اهتمام چندانی به مسأله آلودگی، به زیرساخت‌های شهری و کلاً زیست مردم محلی ندارند و صرفاً دنبال بهره‌برداری از منابع و میدان‌های نفتی و گازی هستند امید است وزارت نفت در این دولت به وظیفه خود در قبال خوزستان عمل کرده و به این رویه ناصحیح و ناصواب پایان دهد.
