هرچند هر از گاهی هم از روی ناآگاهی، صدقه‌ای می‌دهند که نام آن را مسئولیت اجتماعی می‌گذارند غافل از اینکه این شرکت‌ها و صنایع بزرگ ثروت بَر اگر به مسئولیت اجتماعی خود عمل می‌کردند امروز خوزستان به جای نماد فقر و محرومیت، استانی توسه‌یافته با سطحی بالا از رفاه بود.
مرتضی آژند؛ کاوش اخبار: خوزستان رتبه دوم تولید ناخالص ملی را در اخیتار دارد و به گفته استاندار ۴۰ تا ۵۰ درصد تامین منابع بودجه عمومی دولت را تامین می‌کند. استانی که از گوشه گوشه‌ی آن در حال استخراج ثروت هستند و بیرونی‌ها آن را مترادف با ثروت و یک گنج می‌ببیند اما ساکنانش از این ثروتی که می‌برند تنها زیان دیده‌اند و فقر و آلودگی.
هرچند هر از گاهی هم از روی ناآگاهی، صدقه‌ای می‌دهند که نام آن را مسئولیت اجتماعی می‌گذارند غافل از اینکه این شرکت‌ها و صنایع بزرگ ثروت بَر اگر به مسئولیت اجتماعی خود عمل می‌کردند امروز خوزستان به جای نماد فقر و محرومیت، استانی توسه‌یافته با سطحی بالا از رفاه بود.
مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها یا مسئولیت اجتماعی سازمانی که در خوزستان معنای توزیع چند بسته لوازم التحریر یا ساخت یک مدرسه و یا اهدای بسته‌های معیشتی را به خود گرفته، مفهومی است در دنیای مدیریت که می‌گوید سازمان‌ها در مقابل جامعه‌ای که در آن فعالیت می‌کنند مسئول هستند چرا که از منابع انسانی، طبیعی و اقتصادی آن جامعه استفاده می‌کنند. مقصود مسئولیت اجتماعی این است که فعالیت سازمانی حداقل نباید زیانی به جامعه‌های که در آن فعالیت می‌کند برساند و در صورت آسیب رساندن، سازمان ملزم به جبران آن است.
آلوده نکردن محیط، تبعیض قائل نشدن در استخدام و فراهم کردن فرصت کار برای بیکاران، انجام ندادن کارهای غیراخلاقی، مشارکت مثبت در زندگی افراد و بطور خلاصه احساس مسئولیت به جامعه و محیطی که در آن فعالیت می‌کنند وظایفی هستند که متفکرین مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها برای آن برشمردند و گفته‌اند که سازمان‌ها تنها نباید به فکر کسب سود بیشتر باشند بلکه باید منفعت اجتماعی را نیز مدنظر قرار دهند.
شاخص‌هایی که در خوزستان نه تنها عملیاتی نشده بلکه برعکس آنها نیز عمل می‌شود و بجای سود و منفعت اجتماعی تنها زیان این صنایع بزرگ برای مردم محلی مانده است. آلودگی و خطرات آن برای سلامتی یکی از زیان‌های این صنایع بزرگ برای خوزستان بوده که دامن شهرهای صنعتی استان را گرفته و حتی در مقطعی بر اساس داده‌های سازمان بهداشت جهانی، اهواز آلوده‌ترین شهر جهان بوده است.
بیش از یک سوم شهرستان‌های خوزستان محروم و دومین استان بیکار در کشور است و نرخ بیکاری در این استان ۵ درصد از میانگین کشوری بالاتر است که این خود نشان می‌دهد این شرکت‌ها و سازمان‌ها در زمینه اشتغال‌زایی، تبعیض قائل نشدن در استخدام و استفاده از نیروهای محلی نیز موفق عمل نکرده‌اند و حتی با تبعیض و احداث منطقه‌های سکونت لاکچری در دل مناطق محروم برای کارکنان خود ( برای نمونه شهرستان ماهشهر)، بر آتش خشم و نفرت مردم دمیده‌اند و آنها را سرخورده نیز کرده‌اند.
خوزستان همچنین دومین استان کشور از لحاظ مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای ( در ۱۰ ماه سال ۱۴۰۰ بیش از ۵۰۰ کشته) است که بخشی از این آمار به صنعتی بودن استان ربط پیدا می‌کند. بر اساس گزارش‌ها وجود ثروت‌های فراوان نظیر منابع نفت و گاز، پتروشیمی ها، بنادر، وجود مرز‌های زمینی برای صادرات و جابجایی کالا‌ها و مسافران و … خوزستان را به یکی از پرترافیک‌ترین استان‌های کشور به ویژه در زمینه تردد خودرو‌های سنگین و باربری تبدیل کرده اما علیرغم این امکانات و شرایط ویژه، استانی فقیر به لحاظ زیرساختی محسوب می‌شود و حتی تردد خودرو‌های سنگین یکی از عوامل مهم فرسودگی جاده‌های خوزستان معرفی شده است.
موارد اشاره شده تنها گوشه‌ای از زیان‌هایی است که شرکت‌ها و صنایع بزرگ برای خوزستان رقم زده‌اند این در حالی است که مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها به این معنا است که فعالیت سازمان حداقل نباید زیانی به جامعه برساند. یعنی نه تنها این ثروت بَران سودی برای جامعه محلی نداشته‌اند بلکه زیان‌های خود را هم جبران نکرده‌اند و تنها هر ازگاهی به صاحبان جغرافیایی این ثروت‌ها صدقه‌ای می‌دهند.
تجربه نشان می‌دهد که تنها توصیه اخلاقی به انجام مسئولیت اجتماعی و اقدامات گزینشی جواب نمی‌دهد بلکه باید از طریق قانون‌گذاری و ملزم کردن سازمان‌ها به انجام وظایف اجتماعی خود، درصدی از سود این صنایع برای جبران آلایندگی و کاهش اثرات زیان‌آور آنها در خوزستان هزینه شود تا از این طریق بخشی از محرومیت‌های استان کاسته و صنعت ستیزی مردم که در حال شکل‌گیری است، کاهش یابد.
سدهای بزرگ، بنادر، میادین نفتی متعدد، مجموعه‌های کشت و صنعت نیشکر، مجتمع‌های پتروشیمی، فولاد، کارخانه سیمان و.. اگر تنها به بخشی از مسئولیت اجتماعی خود در خوزستان عمل کنند، از فقر و محرومیتی که دل مردم را به درد آورده است دیگر خبری نخواهد بود و می‌تواند ضرب المثل ” ما را خیر شما امیدی نیست شر مرسانید” را نیز از ذهن خوزستانی‌‌ها پاک کند.
