محمدجواد ظریف دقایقی پیش در حساب کاربریاش در اینستاگرام مطلبی را درباره انتشار فایل صوتی مصاحبهاش با سعید لیلاز، پست کرد.
محمدجواد ظریف دقایقی پیش در حساب کاربریاش در اینستاگرام مطلبی را درباره انتشار فایل صوتی مصاحبهاش با سعید لیلاز، پست کرد.
به گزارش کاوش اخبار، محمد جواد ظریف دقایقی پیش در حساب کاربریاش در اینستاگرام نوشت: «به هنگام ورود به بغداد بار دیگر در شهادتگاه دوست دیرینهام شهید پرافتخار سپهبد حاج قاسم سلیمانی، شهید ابومهدی المهندس و یارانشان حضور پیدا کردم و یک بار دیگر در کنار نماد زبونی و استیصال جنایتکارانه ترامپ به دلاوران این مرزوبوم افتخار کردم.
ظریف افزود: «ولی بسیار تاسف خوردم که چگونه یک بحث نظری محرمانه پیرامون ضرورت همافزایی دیپلماسی و میدان، به منظور استفاده دولتمردان بعدی از تجربیات گرانبهای ۸ سال گذشته، به یک کشمکش داخلی تبدیل میشود و آسیبشناسی صادقانه و مشفقانه برخی روندها به مثابه انتقاد شخصی معرفی میگردد.»
وی ادامه داد: «افتخار رفاقت عمیق و همکاری با حاج قاسم بیش از دو دهه ادامه داشته و رابطه قلبی و کاری ما تا هنگام شهادت ایشان نه تنها کمرنگ نشد بلکه همواره تعمیق یافت. نهتنها امروز و در محضر مردم بزرگ ایران، بلکه در بیش از دو دهه گذشته، در داخل یا خارج، در پشت درهای بسته و یا در علن، صلابت، انسانیت، صلح طلبی و شجاعت شهید سلیمانی را در جهان فریاد زده و مکرر یادآوری کردهام که اگر صلحی در افغانستان و عراق برقرار شده است و اگر تروریسم داعش شکست خورده است، بیش از هرچیز مرهون درایت و شجاعت سردار سلیمانی و رشادت و ایثار مردم این سرزمینها بوده است. »
وزیر امور خارجه نوشت: «در ۴۰ سال گذشته کوشیدهام در تحلیل مجتهد و در اجرا مقلد باشم. در مقام کارگزار همواره تابع سیاستهای مصوب کشور بوده و از آنها با قدرت دفاع کردهام. اما در بیان نظر کارشناسی، عافیتطلبی، مماشات و خودسانسوری را خیانت دانستهام که از مولایمان علی علیهالسلام آموختهام إنَّ أعظَمَ الخِیانَةِ خِیانَةُ الاُمَّةِ، و أفظَعَ الغِشِّ غِشُّ الأئمَّةِ؛ همانا بزرگترین خیانت، خیانت به امّت است و زشتترین دغلکاری، دغلکاری نسبت به پیشوایان است.»
ظریف گفت: «تقلیل بحث نظری در خصوص ارتباط دو بال قدرت خارجی جمهوری اسلامی ایران، یعنی دیپلماسی و میدان، به مثابه بهانهای برای دوگانهسازی میان نظامیان سرافراز و دیپلماتهای غیور که هر دو برای عزت و سربلندی ایران عزیز میکوشند، نه تنها کوته اندیشانه بلکه در تقابل کامل با نگرش این دانشجوی روابط بینالملل است که میدان و دیپلماسی را مقوم و مکمل میداند و نکته اصلی عرایضش—در نواری که نمیداند چگونه از آن سوی آبها سردرآورده—ضرورت تنظیم هوشمندانه رابطه میان این دو بال و تعیین اولویتها توسط ساختارهای قانونی و تحت اشراف عالی مقام معظم رهبری است.»
وی در پایان اظهار کرد: «حراست از منافع کشور و مردم مقاوم، صبور و دلاور ایران عهدی است که تا آخرین لحظه به آن پایبندم و از مکر مکاران و سرزنش سرزنش کنندگان بیمی ندارم.»