عضو هیأت علمی دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به عدم تشکیل شورای مشاورین و فرآیند تغییرات مدیریتی سازمان آب و برق در ابتدای وقوع سیل،عدم سامان‌دهی رودخانه‌ها و مسائل درون‌سازمانی از علل سیل سال 98 عنوان کرد.
علی‌محمد آخوندعلی عضو هیأت علمی دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به غافل‌گیرکننده بودن سیل سال 98، اظهار کرد: پیش‌بینی‌های هواشناسی کلاً توأم با عدم قطعیت است علی‌الخصوص پیش‌بینی‌های فصلی و سیل ۹۸ بعد از یک دوره خشک‌سالی نسبتاً شدید و بحرانی واقع شد که ترس از ادامه آن محافظه‌کاری حفظ منابع آب را می‌طلبید.
وی افزود: ریزش‌های جوی در بالادست سدهای مشرف‌به استان علی‌الخصوص دز و کرخه بسیار فراتر از ظرفیت سدهای دز و کرخه بود.
عضو هیأت علمی دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به عدم تشکیل شورای مشاورین و فرآیند تغییرات مدیریتی سازمان آب و برق در ابتدای وقوع سیل، عنوان کرد: از همه مهم‌تر و علی‌رغم مدیریت ورودی‌ها و خروجی‌های سدها که همزمان با شکل‌گیری شورای مشاورین سازمان شکل گرفت، مشکلات رودخانه‌های دز، کرخه و کارون به لحاظ ظرفیت انتقال کاملاً مغفول مانده بود.
وی گفت: این غفلت طولانی و تجمیع مشکلات رودخانه‌ها تبدیل به یک ناتوانی نسبی در سامان‌دهی آن‌ها شده است به‌طوری‌که علاج بخشی آن‌ها هم اعتبار مالی لازم و همزمان کافی را از دست برده است و شاید تکیه بر وجود سدهای استان این غفلت را ایجاد نموده است.
تراز کف رودخانه به دلیل رسوب‌گذاری بالا آمده است
آخوندعلی اظهار کرد: شاید باور این نکته سخت باشد که سیلاب‌های جاری شده در رودخانه‌های سه‌گانه وقوع کمتر از دوسه ساله داشته‌اند و مطالعات ما در اوایل دهه ۸۰ بیانگر این بود که در آن زمان امکان عبور جریان با دوره برگشت ۵ ساله از مقطع اهواز امکان‌پذیر نیست و علت هم بالا آمدن تراز کف رودخانه به دلیل رسوب‌گذاری بود.
وی افزود: درحالی‌که عبور سیل با بازگشت ۵ ساله باید به‌راحتی عبور می‌کرد، بنابراین اگر سامان‌دهی رودخانه‌ها که یک وجه آن‌هم لایروبی است در دوره خشک‌سالی انجام می‌شد، سیل ۹۸ در پایین‌دست سدها به‌راحتی کنترل و به‌راحتی به نقاط امن منتقل می‌شد. البته رودخانه دز از آهودشت تا بند قیر شرایط ویژه‌ای دارد که آن‌هم امکان مدیریت دارد.
منبع: فارس
