اگر کرونا آمد بیایید قول دهیم که ما هم Jiayou بخوانیم
اگر کرونا آمد بیایید قول دهیم که ما هم Jiayou بخوانیم

ما باید بیشتر از چینی ها Jiayou بخوانیم، بیشتر فریاد بزنیم چرا که هوای هم را کم داشته ایم، دست های هم را کم گرفته ایم. چرا که تمرین با هم بودن در بحران نکرده ایم.

کاوش اخبار؛ مرتضی آژند: یک فیلم از شهر قرنطینه شده ووهان چین به علت ویروس کرونا منتشر شده که مردم شب هنگام روی بالکن خانه هایشان می آیند و یک جمله را با هم صدا می زنند و تکرار می کنند؛ جایو jiayou.

ظاهرا نوعی دلگرمی به هم می دهند و معنی آن این می شود؛ “روغنش را زیاد کن”. در زبان محلی آنها یعنی امید داشته باش، یعنی قوی باش. اصالت فیلم را نمی دانم که ووهان چین است یا نه، jiayou و چیزی که در معنی آن گفتند را هم نمی دانم که درست است یا نه، اما دلم خواست که آن را باور کنم و به آن ایمان بیاورم.

امید داشته باش، قوی باش؛ ما کنار هم هستیم و این روزها هم خواهد گذشت. چه چیزی زیبا تر از این یک رنگی، از یک شهر ماتم زده محبوس می توان شنید که تو را به عبور تاریکی ها و طلوع خورشید نوید دهد، چه چیزی بالاتر از این که برای غلبه بر ترس و نیست شدن همدیگر را صدا کرد و با هم شجاعانه و امیدوارانه مرگ را عقب راند.

ویروس کرونا را خوب نمی شناسم اما می دانم که دارد می آید، شاید امروز نه ولی اگر کنترل نشود و به کشور گشایی ادامه دهد فردا روزی هم نوبت ایران ما می شود. اگر آمد بیایید قول دهیم که ما هم jiayou بگوییم. فراموش کنیم که اختلاف داشته ایم که در دسته های مخالف یا از یک جنسیت نبوده ایم. در آن زمان که آمد همه ی این جدا کننده ها را که ناخواسته در آن گرفتار شده ایم را کنار بزنیم و تنها بخوانیم jiayou…jiayou.

ما باید بیشتر از چینی ها jiayou بخوانیم، بیشتر فریاد بزنیم چرا که هوای هم را کم داشته ایم، دست های هم را کم گرفته ایم. چرا که تمرین با هم بودن در بحران نکرده ایم. چرا که نمی توانیم یک بیمارستان ۱۰۰۰ تختی را در چند روز بسازیم، چرا که تحریمیم، تنهاییم؛ اگر کرونا بیاید کمتر کسی دست ما را می گیرد که بلند شویم.

اگر jiayou گفتن سخت بود و در زبان نچرخید به زبان خودمان امید و کنار هم بودن را بخوانیم. هرچند در همه ی گذشته کم پیش آمده که کنار هم بودن را تمرین کنیم و شاید هم به ما اجازه تمرین با هم بودن را نداده اند. ما فرصتی نداشته ایم که بخواهیم jiayou یا جمله معادل آن را بخوانیم.

 قبلا یک شعر را هنگام سختی ها خوب خوانده ایم، “یار دبستانی من/ با من و همراه منی…”. من این را برای کرونا شاید بخوانم. هر چند مهم هم نیست که چی بگوییم تنها قول دهید که اگر کرونا آمد، اگر قرنطینه شدیم بخوانیم که دلگرمی همدیگر باشیم. هر چیزی که باشد حتی jiayou…jiayou..jiayou.