در جلسه شورای هماهنگی احزاب اصلاح طلب خوزستان که روز شنبه هفته جاری با هدف انتخاب اعضای حقیقی شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان استان برگزار شد بنا بود با تایید عضویت ۳۰ حزب در شورای هماهنگی و با توافق اکثریت، هر حزب با معرفی یک نفر بعنوان عضو حقیقی و در نهایت انتخاب ۱۵ نفر از اعضا با رای مستقیم دبیران، شورای عالی سیاستگذاری تشکیل شود که در نهایت به دلیلی توافق نکردن بر سر نحوه انتخاب اعضا، با برخورد فیزیکی بین تنی چند از اعضای مخالف هم بدون نتیجه پایان یافت.

سوال این است، وقتی می شود که حکم  نهایی را داد چرا باید سازمان های مدیریتی و حساس با سرپرستی اداره شود که اختیارات کامل را ندارد، اگر هم فلسفه انتخاب سرپرست ها این است که در مهلت قانونی چهار ماهه فرصت انتخاب گزینه مناسب فراهم شود یا به فرد سرپرست این فرصت داده شود تا با محیط کار آشنا و شایستگی خود را نشان دهد؛ چرا سرپرستی ها چنین طولانی می شوند که آمار ماه های آن قابل شمارش نباشد؟

نباید در بحث انتخابات یکدیگر را متهم کنیم. اگر به جای سه نفر لیست نمایندگان کنونی اهواز سه نفر دیگر از لابی های دیگری به مجلس می رفتند، چه اتفاق متفاوتی رخ می داد؟ اصلا آیا ما گزینه های دیگری هم برای انتخاب داشتیم؟ باید کار از جایی دیگر اصلاح شود نه از انتخاب ما.

در همه ی نقدها و تحلیل هایی که از عقب افتادگی و عدم توسعه خوزستان می شود نوک پیکان به سمت مجمع نمایندگان و عملکرد آنها نشانه می رود اما کمتر پیش آمده است که کمی از این نقدها و تحلیل ها قبل از هر انتخابات فارغ از هر دسته بندی انجام شود و صرفا گفته شود که با توجه به جغرافیای خوزستان یک نماینده که بتواند در مسیر توسعه استان گام بردارد چه ویژگی هایی باید داشته باشد.

با توجه به اینکه نمایندگان همه کاره های حوزه های انتخابیه خود هستند و در انتصاب فرماندارن و مدیران نیز نقش داشته اند، این مدیران باید توجیه شوند و باور کنند که نیروی دولت و مجری برگزاری انتخابات هستند و نباید در این فکر باشند که با حمایت از یک کاندیدای خاص چند صباحی می توانند عمر فرمانداری یا مدیری خود را تمدید کنند یا از سرپرستی به حکم اصلی برسند.