“شب علفه” سنتی و کهن در فرهنگ ما ایرانیان است. ایرانیان در این شب که معمولاً یک یا دو شب مانده به سال نو و در آستانه نوروز برای به یاد درگذشتگان خویش غذایی می پزند و معتقدند که روح مردگان در شادی های ایام نوروز سهیم میشوند و با یاد کردن از آنان برای […]
“شب علفه” سنتی و کهن در فرهنگ ما ایرانیان است. ایرانیان در این شب که معمولاً یک یا دو شب مانده به سال نو و در آستانه نوروز برای به یاد درگذشتگان خویش غذایی می پزند و معتقدند که روح مردگان در شادی های ایام نوروز سهیم میشوند و با یاد کردن از آنان برای خود و بستگان دعای خیر طلب میکنند.
این آیین و رسم کهن در مناطق مختلف ایران رواج داشته و دارد در خراسان و برخی مناطق شرقی به این شب،”شب عرفه ” نیز می گویند و به یاد مردگان مقداری خوراکی و شیرینی به نیت خیرات توزیع می کنند.
در برخی مناطق ایران یک شب به شب تحویل سال جدید مانده که به آن شب علف می گویند از گیاهان کوهی و صحرا علف پلو یا سبزی پلو می پزند و معتقد بودند که خوردن آن دل را زنده و بدن را سالم نگه میدارد.
برخی ایرانیان شب الفه یا عید کوچک را بیش از نوروز برگزار میکنند و به زیارت اهل قبور میروند و روی مزار آنان سبزه میگذارند .معمولاً در این شب شیربرنج میپزند و بر این باورند شیر برنج غذایی است که به شخص فوت شده می رسد .
پیشینه ایرانیان پر از سنتهایی است که در هر کدام از مناطق و اقوام ایرانی با شور و شیوه خاص خود برگزار می شود. در برخی از استان های ایران روز پنجشنبه یا جمعه آخر سال به یاد مردگان خویش مراسم و آیین خاصی را برگزار می نمایند. این آیین کهن در نواحی شمالی مرکزی مرکزی و جنوبی ایران نیز برگزار میشود .
مسلمان ایرانی که به مردگان خود بسیار احترام میگذارند معتقدند که ارواح در گذشته منتظر خیر به و دعاهای آنانند به این آیین کهن احترام گذاشته و آن را برگزار می نمایند و به یاد مردگان خویش فاتحه و دعای آمرزش می خوانند.
با بررسی اجمالی این سنت دیرینه در میان ایرانیان که در هر منقطه ، استان و اقوام با شباهت و تفاوتهایی برگزار میشود و به یاد درگذشتگان به استقبال نوروز می روند.
ضرورت دارد این رسم کهن ایرانی که نوعی همبستگی میان زندگان و یادبودی از مردگان است برای همیشه زنده نگه داشته شود.