ساعدی حتی می تواند یک قهرمان و الگو باشد زیرا در روزگاری که همه مدیرهای همه فن حریف و همه درد درمان هستند، شجاعت اعتراف کردن به نتوانستن و مهیا نبودن شرایط برای ادامه دادن مسئولیت را داشته است….
کاوش: در خبرها آمده عزیز ساعدی سرپرست فرمانداری دشت آزادگان از سمت خود استعفا کرده است، وی ۲۰ فروردین ماه سال جاری به سرپرستی فرمانداری دشت آزادگان منصوب شده بود و دلیل این استعفای زود هنگام را “بی نظمی اداری شهرستان و عدم هماهنگی دستگاه های اجرایی” عنوان کرده است.
این خبر شگفت انگیز و حیرت آور است چرا که استعفا غریب ترین واژه در بین مسئولین این کشور است و خیلی کم و استثنایی پیش می آید که یک مدیر از میز و صندلی دل بکند. در واقع اگر این خبر صحت داشته باشد و دلیل استعفا همینی باشد که در خبر آمده، عزیز ساعدی کاری کرده است که در این کشور کمتر کسی شجاعت و دل انجام دادن آن را دارد.
عزیز ساعدی حتی می تواند یک قهرمان و الگو باشد زیرا در روزگاری که همه مدیرهای همه فن حریف و همه درد درمان هستند، شجاعت اعتراف کردن به نتوانستن و مهیا نبودن شرایط برای ادامه دادن مسئولیت را داشته است.
عزیز ساعدی ظرف کمتر از یک ماه فهمیده است که با این شرایط نمی تواند در سمت فرمانداری یک شهرستان مفید باشد اما عده ای که از گهواره مدیر شدند و فاقد کارایی هستند هنوز متوجه نشدند که باید استعفا دهند، آنها نه تنها استعفا نمی دهند بلکه قانون منع به کارگیری بازنشستگان هم نتوانست عطش خدمت را از آنها بگیرد.
عزیز ساعدی ۲۰ فروردین در شرایطی که سیلاب کلیه مناطق شهری و روستایی دشت آزادگان را تهدید می کرد و تعداد زیادی از روستاهای آن به زیر آب رفته بود سرپرستی فرمانداری را پذیرفت و یک شهرستان با حالت فوق العاده را تحویل گرفت.
او می توانست از همین شرایط بحرانی شهرستان نهایت استفاده را ببرد و میز و صندلی فرمانداری را دو دستی بچسبد، چرا که شرایط آنقدر بحرانی بود که کسی انتظار شق القمر از ساعدی نداشته باشد و شاید اگر همه شهرستان را آب هم می برد کسی سراغ کم کاری های فرماندار را نمی گرفت. حتی او می توانست بماند و اجازه دهد شرایط از حالت بحرانی خارج شود و فردا روزی که خسارت ها پرداخت و شهرستان حالت عادی به خود گرفت بگوید این از خدمات و برکات حضور من است.
در همین سیلاب اخیر خوزستان مشخص شد که بود و نبود مسئولان سفارشی شهرستان ها چندان فرقی نمی کند و همه در یک روزمرگی کاغذ بازی گرفتار شده اند و در شرایط بحرانی تنها نظاره گر هستند، عزیز ساعدی هم می توانست بماند و همین کارهای دیگران را تکرار کند.
اینکه چرا عزیز ساعدی در آن شرایط مسئولیت را پذیرفت و در سرپرست شدن او چه کسانی نقش داشتند چندان مهم نیست زیرا دیگر چیزی معمول و مرسوم شده است که با فشار این و آن مدیرها انتخاب شوند، اما اینکه عزیز ساعدی از سمتی که شاید برای به دست آوردن آن خیلی هم تلاش کرده استعفا دهد کاری مهم و قابل تحسین است.
امید که خبر استعفا صحت داشته باشد و دلیل استعفا هم همین “بی نظمی اداری شهرستان و عدم هماهنگی دستگاه های اجرایی” باشد تا حداقل یک خبر مثبت از سیل مخابره شود، شاید کسانی هم از ساعدی یاد گرفتند برای ارضای حس دیده شدن و مزایای مادی زندگی اهالی یک روستا، شهر، شهرستان، استان و کشور را نباید به بازی بگیرند.
