حاشیه در رسانه‌های خوزستان غلبه کرده و رسالت خبرنگاری، قلب شده است. کمیت، جای کیفیت را گرفته و تخریب در لباس نقد، قالب و غالب شده است.
واقعیتی غیرقابل کتمان در رسانه‌های خوزستان؛ میدان رسانه از نخبگان و زبدگان‌اش تهی شده و در انزوای بلدانِ راه، تاختگاهِ نابلدانی گشته که جاهلانه نقد می‌کنند؛ همان حکایت شیر و بیشه.
نقد لازمه‌ی رسانه است اما در دست اهلش؛ نقدِ حاذقان، تیغ جراحی بر پیکری رنجور است، و در دست کاسبان و نابخردان، پتکی آهنین مرگ‌آور. اولی سازنده است و دومی ویرانگر. اولی به دنبال گشودن درهای تازه است و دومی در پی بن‌بست کشاندن. به قول سعدی علیه الرحمه: کادمی را بتر از علت نادانی نیست…
بازگشت نخبگان به عرصه رسانه و ارزشیابی و نقد منصفانه، راه‌حل برگشت رسانه از حاشیه به متن و توسعه استان است، وگرنه راه همان است که هست و ریزش همین مخاطبان اندک، بی‌اعتمادی مردم با سیاه‌نمایی و سنگ‌اندازی در مسیر سازندگی، فرجام محتوم راهی خواهد بود که آغاز شده است و بزودی گریبانگیر همه می‌شود.
