باشد دولت ناکارآمد است، مسئولین در خوابند، مردم چرا اینگونه به جان هم افتادند و خون هم را می مکند، مردم چرا حال همدیگر را درک نمی کنند و این رقم های عجیب و غریب را درخواست می کنند، این دیگر چه جمله ای است که می گویی که خانه ام هر چه بیشتر برود بهتر است؟ قرار نیست که همه آرزوهای اقتصادی ات را با اجاره بهای یک خانه حل کنی!
مرتضی آژند/ کاوش: در این شرایط سخت اقتصادی و تورم افسار گسیخته، به رسم همیشگی یک عده محدود خوردند و بردند و اکثریت دیگری هم قربانی شدند و از این بنگاه مشاور املاکی به دیگری می روند شاید بتوانند یک سرپناه با پولی که دارند پیدا کنند.
وقتی که در این بلبشوی اقتصادی توان تامین اساسی ترین نیاز زندگی از مردم گرفته شده، چه فرقی می کند که دلیل آن تحریم باشد یا سو مدیریت یا چه فرقی می کند که در دادگاه مفسدان اقتصادی چه گذشته است. وقتی از قربانیان این شرایط حرفی زده نمی شود و برنامه ای برای حمایت از آنها وجود ندارد چه فرقی می کند آن رئیس و مدیر چه گفتند و بر خروجی رسانه ها چه مطالبی آمده است.
رهن هایی که چند برابر شده، اجاره خانه هایی که قیمت نجومی گرفته و قشر ضعیف و متوسطی که درآمد آنها رشدی نداشته است و علاوه بر هزینه مسکن از گران شدن همه چیز تحت فشار هستند، واقعا چرا کسی نمی گوید راه درمان این گرانی ها چه چیزی است و چرا کسی دست یاری به سوی کسانی که قربانی شرایط کشور شدند دراز نمی کند؟
به مشاور املاکی ها سر بزنید تا ببیند چه خبر است و روزانه چند نفر به دنبال خانه هستند، ببیند وقتی قیمت ها را می شنوند حالت چهره آنها چگونه می شود و با چه حسرتی از بنگاه خارج می شوند، مسکن که دیگر گوشت نیست که بگویند نخرید، درمان نیست که خود درمانی کنند، تفریح نیست که آن را حذف کنند یا پوشاک نیست که آن را نپوشند.
سری به حاشیه های شهر بزنید تا ببیند چگونه مردم به سمت حاشیه ها و محله های کم برخوردار شهر عقب نشینی کرده اند. تا ببینید بر خانه هایی که حتی آب، برق و گاز ندارند چه قیمت هایی گذاشته شده و ببیند مردم برای همین خانه ها که حتی خیابان های آن آسفالت ندارد چه صفی کشیده اند.
خانواده هایی که تنها به فکر پیدا کردن یک سقف بالا سر هستند و به دلیل نبود خدمات باید تاوان این عقب نشینی را بعدا هم بپردازند و تنها در یک مورد آن با شروع فصل مدارس باید دغدغه رفت و آمد دانش آموزان و هزینه آن را داشته باشند.
باشد دولت ناکارآمد است، مسئولین در خوابند، مردم چرا اینگونه به جان هم افتادند و خون هم را می مکند، مردم چرا حال همدیگر را درک نمی کنند و این رقم های عجیب و غریب را درخواست می کنند، این دیگر چه جمله ای است که می گویی که خانه ام هر چه بیشتر برود بهتر است؟ قرار نیست که همه آرزوهای اقتصادی ات را با اجاره بهای یک خانه حل کنی!
قبول هزینه ها گران شده اما چرا چندین برابر بیشتر از سال گذشته طلب می کنی؟ یکم انصاف و جوانمردی در این شرایط بد نیست، امروز دستی بگیر تا فردا هم کسی پیدا شود که دست شما را در گرفتاری بگیرد. یکم امروز مدارا کن تا در مسائل دیگر که تو مالک نیستی مراعات حالت را بکنند، زندگی یک چرخه است و هر بدی و خوبی که انجام دهی نهایت به خودت بر می گردد.
حالا که قرار نیست داستان فقیر تر شدن قشرهای پایین جامعه به این زودی تمام شود و با هر سیاستی ضعیف ها قربانی می شوند بدون آنکه کسی در فکر پاسخگوی باشد. حداقل ما مردم به خودمان کمک کنیم تا هنوز کسانی که می خواهند با شرافت زندگی کنند بتوانند برای خود یک سرپناه دست و پا کند و شرایط آنها را مجبور به کارهایی که نباید انجام دهند، نکند.
ما قربانی سیاست های غلط مجریان کارنابلد در بخش های مختلف هستیم و تنها یک مورد آن در همین بخش مسکن، ساخت ۵ هزار واحد مهر در شهرهای جدید رامین و شیرین شهر است که در حال خاک خوردن هستند، در حالی که می شد با تدبیر بیشتر سرنوشت این واحدها را به شهرهایی که جمعیت پذیری آنها در ابهام قرار داشت گره نزنند و با اجازه ساخت این واحدها در اهواز بخشی از مشکل مسکن را برای امروز حل کنند.
