روایتی از سیلی که قرار نبود جدی شود/ بگویید مردم نامحرم نیستند بگویند چه خبر است

مرتضی آژند/ کاوش: در روزهایی که همه صحبت ها حول گرانی پسته و خالی بودن جای آن سر سفره هفت سین می چرخید، سیل غارتگر کشور را گرفت و در گلستان، شیراز، لرستان و چند استان دیگر هر چه دلش خواست کرد. او آمد، کشت، شست و برد.

در خوزستان اما ماجرا فرق می کرد و با وجود آنکه مشخص بود حجم سیلاب های استان های بالا دست به سمت خوزستان در حرکت است آرامش برقرار بود و صحبت چندانی مبنی بر خطر فراگیر سیل در استان  مطرح نبود.

حتی در روزهایی که آورد اولیه سیلاب ها به سدهای استان رسید اعلام خطری نشد و صحبت ها از تحت کنترل بودن شرایط یا در نهایت آبگرفتگی حداقلی چند روستا بود، مردم هم باورشان شد که سدهای استان خطر سیلاب ها را دفع کرده اند و خوزستان ظرف چند ماه دو سیلاب را تجربه نمی کند.

آرامش در خوزستان برقرار بود اما ظاهرا آرامش قبل از طوفان، دیری نپایید که در کنار تحت کنترل بودن اوضاع و گل و بلبل بودن شرایط سدها، هشدارهای اولیه در خصوص تقویت بعضی از سیل بندها صادر شد و امروز بعد از گذشت دو هفته از شروع خطر سیل در استان، نشنیدن پیام های هشدار تخلیه حتی برای یک ساعت آرزو شده است.

سیلی که قرار بود با ما کاری نداشته باشد در روزهای گذشته ۲۱۲ روستا، ۲ شهرستان و ۱۲ شهر را تخلیه کرده و به ۶ هزار و ۷۰۰ واحد مسکونی آسیب رسانده است و ۵۱ هزار واحد دیگر نیز در معرض خطر آن هستند.

همین سیل مهربان بیش از ۴۰ هزار نفر را در اردوگاه های اضطراری اسکان داده و عده ای را آواره اینجا و آنجا کرده است، همین سیل که قرار بود تنها در خوزستان یک سلام بکند و رد شود حدود ۷ هزار و ۴۰۰ میلیارد ریال به بخش کشاورزی استان هم تا این لحظه آسیب زده است.

گفته اند خاک خوزستان انسان را جذب می کند و نمی شود از آن دل کند ظاهرا علاوه بر انسان سیل هم نمی تواند از خوزستان دل بکند، مدیرکل بحران وزارت نیرو گفته است که تمرکز بحران فقط تا پایان فروردین نیست بلکه “قطعا ما در اردیبهشت ماه نیز بارش داریم و رصد مستمر ما بر روی مدل های بارشی و مدیریت مخازن سدها بعد از پایان فروردین نیز ادامه می یابد”.

شاید همین کش دار بودن ماجرا هم باعث شده که وزیر کشور بگوید ۴۰۰ هزار نفر خوزستانی در معرض خطر سیل هستند و محل های اسکان اضطراری با جذب های ۱۵۰ هزار نفری در استان پیش بینی شود.

این اعداد روح ندارند که عمق خانمان سوزی آب را نشان دهند، باید در بین سیل زده گان بود و با دردهایشان زندگی کرد تا معنای سیل زده را فهمید، من پدری را دیدم از مصیبتی که بر او رفته بود مثل ابر بهار از چشم هایش اشک می بارید و شکایت به خدا می برد.

این قصه ای است که بر خوزستان رفته است، قصه ای که به درازا کشیده و کسی هم نمی گوید چه خبر است و قرار است این بلا تا کی مهمان ما باشد، ما تنها می دانیم که نفراتی می آیند و جلساتی گرفته می شود، ما فقط هشدارهای شکست سیل بندها و تخلیه را ارسال می کنیم شاید کسی آن را بخواند و در مسیر آب نماند.

ما نمی دانیم در استان چه خبر است کسی هم حرفمان را نمی خرد که جوابگو باشد، هر کسی می تواند بپرسد چه خبر است، بگویید مردمی که همه چیزشان را آب گرفته نامحرم نیستند. بگویید؛ بگویند چه خبر است و به شایعات دامن نزنند، شاید هم مردم شنیدند و همکاری بیشتری کردند و حاضر به تخلیه خانه های آب گرفته شدند، به آنها بگویید که سیل در خوزستان هم همه کار کرده است..