اصلاحات به مثابه یک نیاز!
اصلاحات به مثابه یک نیاز!

اصلاحات، نه خواهان انقلابی است که به یکباره همه چیز را زیر و رو کند و نه راضی به وضع آفت زده کنونی است که موجودیت کشور و نظام را در عرصه هایی به چالش کشانده است.

کاوش اخبار؛ دکتر حسن دادخواه: در سال ۱۳۷۶، واژه اصلاحات و بلکه گفتمان اصلاح طلبی، پس از گذشت دو دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، به سپهر و فرهنگ سیاسی ایران وارد شد و در کمترین مدت، در میان جوانان و میانسالان آن روزگار، هواخواهانی پیدا کرد و روز بروز گسترش یافت.

در آن روزها، وزنه انتقادگری و مطالبه گری بر دیگر جنبه های این راه جدید سنگینی می کرد آنقدر که دسته ای از متولیان امر حکومت، هواخواهان انقلاب اسلامی، طیف های مذهبی _ سنتی و برخی کنشگران سیاسی بهره مند از قدرت، آن را در حرکتی متغایر و بلکه در تقابل با جریان غالب انقلاب تلقی کرده و به مخالفت سرسختانه با آن پرداختند. ناگفته نماند که این گفتمان، بر دوش دولت جدیدی حمل می شد که به تازگی برآمده بود.

گفتمان اصلاح طلبی، به تدریج فضای رسانه ای و تشکل های مردمی و محفل های روشنفکری را دربرگرفت و یک روح تازه و چشم انداز نو و انتظارات جدیدی را با خود به همراه آورد. افرون بر ساحت قدرت اجرایی و دولتی، ساحت اندیشه ورزی و مراکز آموزشی و تربیتی و بلکه حوزویان نیز در معرض وزیدن بادهای خنک این حرکت قرار گرفت و حتا لایه ها و سطوحی از تفکرات دین شناسانه را نیز از خود بی نصیب نگذاشت.

واکنش سخت و تنبیهی مخالفان گفتمان اصلاح طلبی گر چه در ساحت اجرایی و دولتی، توفیقاتی را در مانع تراشی و سنگ اندازی در مسیر این حرکت بدست آوردند ولی تفکر و گرایش اصلاح طلبی به مانند راهی مسالمت جویانه و آرام و بدور از خشونت، راه خود را در زیر پوست فرهنگ و سیاست و کنشگری با فراز و فرودهایی ادامه داد.

در گذر زمان حتا هواخواهان گفتمان اصلاح طلبی نیک دریافتند که راه اصلاح طلبی نه واکنشی شتابزده در فعالیت های انتخاباتی و سیاسی بلکه ضرورتی است برای فراخی بخشیدن به ظروفی که به ناچار باید حرکت های صنفی و دانشجویی و زنان را نیز در خود جای دهد و گنجایش های جدید را بیافریند.

به رغم آنکه دولت حامل پرچم اصلاح طلبی پس از هشت سال و با کارنامه ای درخشان در مقایسه با دولت های پیش و پس از خود، به پایان راه رسید و با تنی خسته و مجروح به آرامش رسید ولی انرژی های رها شده حاصل از آن با افت و خیز به توسعه طلبی ادامه داد.

از ماندگاری و ضرورت توجه همگان به این گفتمان و بالندگی آن، همین پس که بالاخره، شعار هواخواهی برای تغییر و اصلاح و آسیب شناسی از کژی ها و ارزیابی روش ها و سیاست ها، پس از چندی به خواست و مطالبه همه دلدادگان پاکدست و دلسوز انقلاب اسلامی تبدیل شد و مهمتر از این، ملاحظه می شود که مقامات عالی نظام در پی چاره جویی و برون رفت از آسیب هایی هستند که در دو دهه پیش در وجود آن شک و تردید بود.

آری اصلاحات، نه خواهان انقلابی است که به یکباره همه چیز را زیر و رو کند و نه راضی به وضع آفت زده کنونی است که موجودیت کشور و نظام را در عرصه هایی به چالش کشانده است. حرکت اصلاحات، از رهگذر تجدید نظر و بازبینی سیاست ها و رعایت قانون اساسی و احترام به حقوق ملت و خودداری از واکنش های ویرانگر تحقق می پذیرد.