جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت بود؟
جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت بود؟

مشکل دفع آبهای سطحی در اهواز مشکلی نیست که به این آسانی و به زودی قابل حل باشد. تا آنجایی که حافظه ام یاری می کند این موضوع بطور جدی از زمان شهردار وقت جناب مهندس هلاکویی مطرح بود و پس از آن در زمان شهرداران بعد اهواز همیشه مورد توجه و گلایه و نارضایتی […]

مشکل دفع آبهای سطحی در اهواز مشکلی نیست که به این آسانی و به زودی قابل حل باشد.

تا آنجایی که حافظه ام یاری می کند این موضوع بطور جدی از زمان شهردار وقت جناب مهندس هلاکویی مطرح بود و پس از آن در زمان شهرداران بعد اهواز همیشه مورد توجه و گلایه و نارضایتی شهروندان اهواز بوده است. همه می دانیم که ما در اهواز سیستم مجزایی برای دفع آبهای سطحی نداریم و دفع آبهای سطحی از طریق سیستم فاضلاب شهر اهواز انجام می پذیرد. و با وضعیت درب و داغونی که سیستم فاضلاب اهواز دارد به هیچ وجه جواب نمی دهد.

این معضل از سالهای گذشته (حداقل بیست سال گذشته) همواره دغدغه شهرداران وقت اهواز بوده است. در یک دوره طولانی بدلیل خشکسالی و عدم بارندگی های پاییزی و زمستانی در اهواز مسئولان مدیریت شهری نیز از نگرانی شان برای حل این موضوع کاسته شد و مساله مورد غفلت قرار گرفت. اما در سالهای گذشته به دلیل بارندگی های سیل آسا و همچنین خطر سیل در اهواز، این زخم کهنه مجددا سرباز کرد و همه مسئولان استانی و شهری را به یکباره از خواب غفلت بیدار نمود. و اینک وضعیت شهر اهواز به حالتی کاملا بحران زده و اورژانسی درآمده است.

به اعتقاد نگارنده و با تجربه حضور در یک دوره شش ساله در شورای شهراهواز، این معضل بزرگ تنها و تنها با ساخت و ایجاد شبکه دفع آبهای سطحی مجزا حل خواهد شد. البته بازسازی و نوسازی شبکه فاضلاب اهواز با قطراژ مناسب نیز راه حل دوم این مساله است. وقتی از ساخت شبکه مستقل دفع آبهای سطحی سخن به میان می آید پاسخ داده می شود که مطالعه و اجرای اینکار مستلزم صرف بودجه های هنگفت و نجومی است که از توان شهرداری خارج است. این سخن درستی است اما در پاسخ باید گفت که اگر هر شهرداری در دوره خودش حداقل بخشی از این معضل را در نقاط بحرانی شهر حل نموده بود و چند محله بحران خیز اهواز را شبکه سازی می کرد، امروز بخش قابل توجهی از این مشکل حل می گردید و تبدیل به یک رقم هنگفت و نجومی نمی شد.

ضمن تشکر از فعالیت هایی که در حال حاضر توسط کارکنان خدوم شهرداری اهواز صورت می گیرد، این روش ها راه حل مناسب و نتیجه بخشی برای حل این مشکل نیست و در حد یک مسکن کم اثر باقی می ماند. شورا و شهرداری اهواز بایستی این طرح را در اولویت اصلی و اساسی شهر اهواز قرار می دادند و بجای پرداختن به سایر فعالیتهای غیر ضروری، همه توجه خود را به این موضوع معطوف نمایند تا حداقل در چند منطقه و محله بحران خیز، این مشکل به کاهش آسیب، آلام و دردهای شهروندان مظلوم و آسیب دیده بیانجامد. در هر صورت این اقدام فوریت دار از جایی باید آغاز گردد و چه بهتر اینکه افتخار آن در این دوره نصیب شهردار و شوراییان اهواز شود.