زندگی در آمریکا و در بسیاری از کشورهای جهان به شدت تغییر می کند. ما از نظر فیزیکی از افراد مورد علاقه خود فاصله گرفته ایم ، از مکانهای عمومی مورد علاقه خود اجتناب می کنیم و بسیاری از کسب و کارها از نظر مالی دچار فشار هستند و یا از گردونه فعالیت خارج می شوند. پاسخ به بیماری عالم گیر Covid-19 در هر جنبه ای از زندگی نفوذ می کند و ما در حال حاضر آرزو می کنیم که کرونا هر چه زودتر پایان یابد. اما این مبارزه ممکن است تا ماهها یا یک سال یا حتی بیشتر به پایان نرسد.
نشریه آمریکایی «وکس» در گزارش نوشت: در نتیجه شیوع و عالمگیر شدن بیماری کروناویروس، زندگی در آمریکا و در بسیاری از کشورهای جهان به شدت تغییر میکند. ما از نظر فیزیکی از افراد مورد علاقه خود فاصله گرفته ایم، از مکانهای عمومی مورد علاقه خود اجتناب میکنیم و بسیاری از کسب و کارها از نظر مالی دچار فشار هستند و یا از گردونه فعالیت خارج میشوند. واکنش به بیماری عالم گیر Covid-۱۹ در هر جنبهای از زندگی نفوذ میکند و ما در حال حاضر آرزو میکنیم که کرونا هر چه زودتر پایان یابد. اما این مبارزه ممکن است تا ماهها یا یک سال یا حتی بیشتر طول بکشد.
برایان رزنیک خبرنگار ارشد حوزه علوم اجتماعی و پزشکی در نشریه «وکس» مینویسد: «کارشناسان بهداشت عمومی معتقدند که فاصله گرفتن از اجتماع بهترین راه برای جلوگیری از بروز یک بحران واقعاً هولناک است: اگر سیستم مراقبتهای بهداشتی ما درگیر شدید بیماران Covid-۱۹ باشند و تعداد افرادی که نیاز به دستگاههای ونتیلاتور و تختخوابهای ICU دارند روندی صعودی طی کنند، ممکن است شاهد مرگ هزاران نفر یا بیشتر باشیم.
اکنون پرسش این است که چه زمانی برای عقب نماندن لام است (از شیوع کرونا) و در مبارزه با ویروس پیروز شویم؟ حقیقت سخت این است که ممکن است کرونا همچنان تا زمان کشف یک واکسن و درمان قطعی، به آلوده کردن افراد ادامه دهد. آدام کوچارسکی اپیدمیولوژیک در دانشکده بهداشت و مواد غذایی گرمسیری لندن و نویسنده کتاب «قوانین آلودگی»: کتابی در مورد شیوع بیماری میگوید: «من فکر میکنم این ایده … که اگر دو هفته مدرسهها را ببندید و رستورانها را تعطیل کنید، شما این مشکل را حل میکنید و به زندگی عادی باز میگردید، چیزی نیست که درواقعیت اتفاق خواهد افتاد. پیام اصلی که برای بسیاری از افراد قابل مشاهده نیست، این است که چه مدت ممکن است در این شرایط باشیم.»
همانطور که کوچارسکی، یک کارشناس ارشد در مورد این وضعیت، میگوید: «این ویروس به مدت یک یا دو سال در گردش است، بنابراین باید در مقیاسهای زمانی فکر کنیم. در اینجا گزینههای خوبی وجود ندارد. هر سناریویی که میتوانید در مورد اجرای آن فکر کنید، دارای برخی از مشکلات جانبی بسیار جدی است…. درحال حاضر به نظر میرسد تنها راه رسیدن به کاهش اتقال پایدار، استفاده از اقداماتی است که به شدت ناپایدارند.»
با گذشت زمان، ممکن است یاد بگیریم که چگونه نیاز به “صاف کردن منحنی” را با ایجاد تعادل برقرار کنیم. باید زندگی کنیم و اقتصاد را احیا کنیم. اما در حال حاضر، به نظر میرسد که ما باید برای یک دوری گزینی اجتماعی طولانی آماده شویم.
آیا هیچ راهی برای کنترل کرونا در چند هفته آینده وجود دارد؟
کوچارسکی میگوید، دلیل اینکه ممکن است ما برای مدت طولانی با اختلال در زندگی درگیر شویم، این است که اصلیترین چیزی که به نظر میرسد در حال حاضر برای مبارزه با این بیماری عالم گیر در دسترس است، سیاستهای جدی «دوری گزینی اجتماعی» است.
به گفته ی کوچارسکی، اگر این اقدامات را کنار بگذارید و به مردم اجازه دهید مجدداً در گروههای بزرگ یک جا جمع شوند، این میتواند شیوع جدید ویروس را کلید بزند که سلامت عمومی، به ویژه افراد مسن و افراد دارای بیماری مزمن را و کسانی که در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید قرار دارند، به خطر بیاندازد. وی می افزاید: «هیچ راهی ویروس را در چند هفته آینده از بین نخواهد برد.»
مصونیت گروهی و ساخت واکسن؛ دو مسیر گذار از بحران
برای متوقف کردن ویروس و تهدید ناشی از آن چیزهایی نیاز داریم که آن یا دستیابی به یک واکسن است (در حال حاضر برخی از افراد در حال انجام آزمایشات بالینی هستند، اما ممکن است یک سال برای تأیید آنها زمان لازم باشد) یا مصونیت گروهی.
ایده مصونیت گروهی یا جمعی به معنای شرایطی است که افراد به اندازه کافی به ویروس مبتلا شده و نسبت به آن مصون شده اند تا انتشار آن را کند کنند. مصونیت گروهی تضمین نشده است. در حال حاضر مشخص نیست که آیا بعد از گذشت یک دوره و پس از ماهها یا سالها، فرد میتواند مصونیت خود را از دست داده و دوباره به ویروس مبتلا شود (که این امر دستیابی به سیستم ایمنی جمعی را دشوارتر میکند) یا نه. همچنین، مصونیت دسته جمعی باعث میشود میلیونها انسان آلوده شوند و احتمالاً میلیونها نفر را می کشد.
یک گزارش علمی جدید تأکید میکند: «فقط شدیدترین اقدامات دوری گزینی اجتماعی میتواند از مرگ صدها هزار نفر جلوگیری کند»
گزارش جدید و تأثیرگذار از تیم پاسخ به COVID-۱۹ در کالج امپریال لندن بر ادامه سیاست «دوری گزینی اجتماعی» برای یک دوره طولانی تاکید می کند. براساس این گزارش، دو سناریو برای مبارزه با شیوع شیوع بیماری وجود دارد؛ یکی از این موارد، سیاست «کاهش» است که به “کند شدن، اما نه لزوما متوقف کردن شیوع بیماری عالمگیر” میپردازد. دیگری «سرکوب» است که قصد دارد رشد اپیدمی را معکوس کند.
در تجزیه و تحلیل آنها، جداسازی موارد تأیید شده و قرنطینه در بزرگترها بدون دوری گزینی اجتماعی هنوز منجر به مرگ صدها هزار نفر میشود، و با تقاضای هشت برابر بالاتر از ظرفیت تختخوابهای مراقبتهای ویژه در انگلیس و ایالات متحده همره میشود. (به یاد داشته باشید، همه پیش بینیهای مربوط به مرگهای احتمالی با عدم اطمینان انجام میشود و به نحوه پاسخ دهی ما بسیار وابسته است. تخمینها میتوانند بر اساس متغیرهایی تغییر پیدا کنند که هنوز کاملاً درک نشده اند: مانند نقشی که بچهها در انتقال ویروس بازی میکنند و پتانسیل ویروس برای نشان دادن اثرات فصلی.)
سرکوب، که به “دوری گزینی اجتماعی از کل جمعیت” نیاز دارد، میتواند جان بیشتری را نجات دهد و از استفاده بیش از حد از ظرفیتهای بیمارستانها جلوگیری کند. اما باید مدتی طولانی حفظ شود. در این گزارش آمده است: «تا زمانی که واکسن در دسترس نباشد (به شکل بالقوه تا ۱۸ ماه آتی یا بیشتر) این روش باید ادامه داشته باشد» و هشدار میدهد که در صورت کاسته شدن مداخلات، انتقال ویروس به سرعت برمی گردد.
فاصله اجتماعی بیهوده یا مثمرثمر؟
اشتباه نکنید: سرکوب با تحمیل هزینههای کلان اجتماعی، اقتصاد و شاید حتی رفاه شخصی به ما همراه است. این بدان معنا نیست که فاصله گرفتن از اجتماع بیهوده است. آنچه کوچارسکی و مقاله جدید بحث میکنند این است.
اگر فاصله اجتماعی را بالا برده و یک استراتژی مهار قوی برای جایگزینی آن ندارید. ویروس فقط میتواند روش شیوع جدیدی ایجاد کند. این ویروس بسیار مسری است، هر یک نفر به طور متوسط ۲ تا ۲.۵ نفر دیگر را که اقدامات پیشگیری را رعایت نکننده آلوده میکند. این ویروس جدید است، بنابراین هیچ کس در برابر آن مصون نیست. حتی در چین نیز میتواند دوباره احیا شود و تعداد زیادی از مردم را آلوده کند. این ویروس میتواند قبل از بروز علائم، بین افراد گسترش یابد. این ویژگی همیشه کنترل و تشخیص آن را سخت میکند.
در تاریخ ۱۳ مارس، مجله Science تجزیه و تحلیلی را منتشر کرد که نتیجه میگیرد ۸۶ درصد از کل موارد Covid-۱۹ در چین قبل از ۲۳ ژانویه (زمان شناسایی توسط مقامات بهداشت عمومی) ناشناخته بودند البته این بدان معنا نیست که این موارد بدون علامت بودند. تخمین زده میشود که این موارد تشخیص داده نشده ۷۹ درصد از کل موارد بعدی را آلوده کرده اند. نتایج حاکی از این پژوهش نشان میدهد که بدون آزمایش تهاجمی برای تأیید موارد، Covid-۱۹ تمام تلاش ما برای مهار بی فایده خواهد بود.
جنیفر نوزو، اپیدمیولوژییست در مرکز امنیت بهداشتی جانز هاپکینز، موافق است که اقدامات دوری اجتماعی ممکن است حداقل برای ماهها لازم باشد. وی در یادداشتی مینویسد: «من فکر نمیکنم مردم برای این امر آماده باشند و من مطمئن نیستم که بتوانیم تحمل آن را داشته باشیم. من نمیدانم رهبران سیاسی تصمیم خواهند گرفت چه کاری انجام دهند. به نظر من، حتی اگر این مورد نیاز باشد، ناپایدار است. شاید بدبینی به نظر برسد، اما تصور این که کل کشور برای ماهها در خانه بمانند واقعاً سخت است.»
دونالد ترامپ تاکنون دستورالعملهایی را اعلام کرده که خواستار فاصله گرفتن از اجتماع و اقدامات دیگر به مدت ۱۵ روز است. وی در کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه در پاسخ به این سوال که چه مدت ممکن است قرنطینه خانگی طول بکشد، پاسخ داد: «مردم درمورد ژوئیه و آگوست صحبت میکنند، چیزی شبیه به این.»
آیا میتوانیم تعادل جدیدی بین نیاز به “صاف کردن منحنی” و نیاز به زندگی خود و زنده کردن اقتصاد پیدا کنیم؟
با توجه به احتمال لزوم انجام اقدامات دوری اجتماعی برای هفتهها یا ماهها، ممکن است مقامات بهداشت عمومی نیاز به برقراری تعادل داشته باشند: چه کاری میتوانند در این زمینه انجام دهند که از موج عظیمی از مرگ و میر جلوگیری کند و زندگی را کمی مدیریت پذیرتر کند؟ در اینجا، دانش بیشتر در مورد ویروس کمک خواهد کرد. کارشناسان بهداشت میگویند که زمان به ما میآموزد که ترکیب مناسب اقدامات دوری اجتماعی چیست.
پیتر هوتز، رئیس دانشکده ملی داروهای گرمسیری در کالج بیلور میگوید: «در شرایطی که از روشهایی غیر قطعی استفاده میکنیم باید از تمام دانش پایهای خود استفاده کنیم. یک سال پس از این ما میفهمیم که شاید برخی از کارهایی را که انجام داده ایم لازم نبوده اند، اما به دلیل ناشناخته بودن این ویروس باید با هوشیاری شدید پیش برویم.»
دانشمندان هنوز در حال تحقیق هستند که گروههای مختلف از مردم در کدام مکانها بیشترین ویروس را دارند. اگر معلوم شود که کودکان نقش زیادی در انتقال بیماری ندارند، بازگشایی مدارس منطقی است. شاید ممنوعیت سفر، که اکنون ممکن است اثربخش باشد پس از مدتی برداشته شود. هنوز هم ممکن است از افراد خواسته شود تا کار از راه دور را انجام دهند، اما رستورانها ممکن است با صندلیهای محدود باز شوند.
کروتیکا کوپالی پزشک بیماریهای عفونی و رهبر بخش امنیت زیستی در مرکز امنیت بهداشت دانشگاه جان هاپکینز میگوید: «هنگامی که همه چیز بهتر شود، ما مجبور به اتخاذ رویکردی جدید و قدم به قدم برای به کار بستن این اقدامات و دیدن نحوه کارها برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع خواهیم بود. ما همچنین نمیدانیم چه مدت درگیر ویروس هستیم، زیرا نمیدانیم شیوع این بیماری در ایالات متحده چقدر بد است (به دلیل عدم آزمایش)»
اما گر نمیدانیم شیوع واقعی بین جمعیت چه میزان است چگونه میتوانیم اقدامات مهار کنندگی را انجام دهیم؟ آنجلا راسموسن، ویروس شناس دانشگاه کلمبیا میگوید: «متاسفانه به همین دلیل است که فکر میکنم ما باید این قدمها را برداریم، اگرچه این قدمها به عنوان یک واکنش بیش از حد دیده میشوند، اما اگر کار کنند، شرایط بدتر نمیشود.»
تارا اسمیت، اپیدمیولوژیست ایالت کنت میگوید: «بیم این میرود که یک سیاست تهاجمی و دوری گزینی اجتماعی نیز میتواند قربانی موفقیت کوتاه مدت خود شود. از آنجا که پروندههای ابتلا به دلیل اقدامات سخت رو به کاهش هستند، ممکن است فشار سیاسی و اقتصادی برای متوقف کردن زودهنگام آنها وجود داشته باشد. اما آیا شهروندان و رهبران ما از اقدامات گسترده اعمال شده در دوری اجتماعی حمایت خواهند کرد؟ من مطمئن نیستم که آنها این کار را انجام خواهند داد.»
اگرچه به نظر میرسد که چین و کره جنوبی از Covid-۱۹ در حال عبور هستند، اما کوچارسکی تأکید میکند که این کار تمام نشده است. ممکن است چین برخی از سختترین سیاستهای فاصله اجتماعی را لغو کند و دوباره مدارس را بازگشایی کند، اما تهدید همچنان باقی است. کوچارسکی میگوید: چند هفته طول میکشد تا انتقال دوباره شایع شود. آنها این مسئله را حل نکرده اند. در کشور چین هنوز موارد [جدید]را گزارش میکنند، این بدان معناست که هنوز ویروس در این کشور وجود دارد. اگر اوضاع به حالت عادی برگردد، ما شرایطی را شاهد خواهیم بود که یک تا دو ماه قبل داشتیم.
با این وجود، ما همچنین میتوانیم به کره جنوبی و چین نگاه کنیم تا ببینیم چه کاری در آنجا برای کاهش طولانی مدت انجام میشود و مطابق با استراتژی ما است. به عنوان مثال، کره جنوبی با آزمایشهای متعدد به دنبال یافتن موارد ابتلا و ردیابی بیماران بسیار تهاجمی عمل کرده است تا روند نزولی خود را حفظ کند. ماوریسیو سانتیلانا، مدیر آزمایشگاه هوش مصنوعی در بیمارستان کودکان بوستون، که در تلاش برای الگوسازی از آینده شیوع این بیماری است، گفت: «این امر تاکنون موفقیت آمیز بوده است. شاید با آزمایش تهاجمیتر بتوانیم به تعادل بهتری دست یابیم. این گزینه جایگزین نیاز به آزمایشهای زیادی دارد و دولت ما کار خوبی در آن جبهه انجام نداده است.»
اشکالی ندارد که از همه اینها ناراحت شوید و هنوز ناشناختههای زیادی در مورد این ویروس وجود دارد و ما نمیدانیم چگونه همه موارد ابتلا درمان میشوند. اما ما هنوز باید آماده باشیم و به مقاومت بپردازیم. زندگی ممکن است در طی چند ماه آینده بسیار سخت و بسیار استرس زا باشد. این یک فشار واقعی است و طبیعتا لزومی ندارد چنین شرایطی را دوست داشته باشید. اما بدانید: این عالم گیری سرانجام به پایان میرسد. چیزی که ما هنوز نمیدانیم این است که چه زمانی.
منبع: انتخاب