از ۱۵۵ اتوبوس اهواز تا خرید ۱۵۰۰ اتوبوس با ارز نفت برای تهران؛ آیا قانون برای اهواز متفاوت است یا بحث همان مدیریت است؟
از ۱۵۵ اتوبوس اهواز تا خرید ۱۵۰۰ اتوبوس با ارز نفت برای تهران؛ آیا قانون برای اهواز متفاوت است یا بحث همان مدیریت است؟

این چه تبصره و ماده هایی یا کدام قانون است که اجازه می دهد کلانشهرهای دیگر هم مترو و هم اتوبوس های نو با تعداد بالا داشته باشند اما در کلانشهر اهواز مترو که دیگر متروکه شده است و سیستم اتوبوس رانی نیز فرسوده و محدود باشد.

پنج شنبه ( ۲۶ دی ماه) گذشته برخورد یک دستگاه اتوبوس شهری با پل عابرپیاده در اتوبان گلستان اهواز منجر به مصدوم شدن ۱۸ نفر از مسافران گردید که علت آن نقص فنی اعلام شده است.

به گزارش پایگاه خبری کاوش، طبق آمار ارائه شده در کلانشهر اهواز تنها حدود ۱۵۵ دستگاه اتوبوس موجود است که از همین تعداد نیز عمر مفید ۲۰ درصد آنها که باید ۸ سال باشد گذشته است. البته کارشناسان اعتقاد دارند با توجه به وسعت و جمعیت کلانشهر اهواز این شهر به ۸۰۰ دستگاه اتوبوس برای جابجایی های درون شهری احتیاج دارد.

در فقر قابل توجه ناوگان اتوبوس رانی اهواز یک خبر منتشر شده که جای بسی تامل دارد و آن خرید ۱۵۰۰دستگاه اتوبوس از محل ارز حاصل از صادرات نفت برای شهرداری تهران است.

سرپرست شرکت واحد اتوبوسرانی شهرداری تهران خبر داده که این شهرداری می تواند از محل ارز حاصل از صادرات نفت، ۱۵۰۰ دستگاه اتوبوس به صورت CBU وارد کشور کند.

به گفته محمد ترفع، شرکت واحد اتوبوسرانی تهران درحال انجام مذاکراتی با شرکت‌های نفتی و‌ شرکت‌های اتوبوس‌سازی داخلی و خارجی است و در کمتر از سه‌ماه باقی‌مانده تا پایان سال، تعدادی اتوبوس وارد ناوگان پایتخت خواهد شد و در سال۹۹ تعداد قابل توجهی اتوبوس و مینی‌بوس به ناوگان افزوده خواهد شد.

حال سوال این است؛ این چه تبصره و ماده هایی یا کدام قانون است که اجازه می دهد کلانشهرهای دیگر هم مترو و هم اتوبوس های نو با تعداد بالا داشته باشند اما در کلانشهر اهواز مترو که دیگر متروکه شده است و سیستم اتوبوس رانی نیز فرسوده و محدود باشد.

آن هم در شرایطی که به دلیل گران شدن بنزین، ناوگان حمل و نقل عمومی یک شهر نقش مستقیمی در اقتصاد خانوار دارد و تنوع و در دسترس بودن این ناوگان باعث سرعت بخشی و بالا بردن کیفیت زندگی شهروندان می شود.

یا قانون برای اهواز متفاوت است یا هم کسانی  که در اهواز مدیریت می کنند توانایی استفاده از ظرفیت های این قانون را ندارند. در هر دو حالت جواب به مدیریت بر می گردد چرا که اگر قانون برای اهواز متفاوت باشد یک مدیر می تواند آن را تغییر دهد و اگر قانون برای همه یکی است که باز همان مدیری که باید باشد از آن استفاده کند، در اهواز وجود ندارد.