شریعتی زمانی را برای رفتن انتخاب کرده که خوزستان حالتی عادی ندارد و به واسطه نارسایی ها و حال بد مردمش در صدر اخبار نشسته است. شریعتی می رود تا استان پربحران؛ بی استاندار و رئیس هم شود.

هیچ برنامه ی اصولی برای حل معضل دفع فاضلاب این شهر، وجود ندارد و هیچ مدیری، مسوولیت کار را نمی پذیرد؛ لذا برای مردم، این پرسش مطرح است که چرا علی رغم اینکه استان خوزستان و بویژه شهر اهواز که بیشترین درآمد ملی را تولید می کند، کمترین بهره مندی را از ثروت ملی داشته و با انواع مشکلات، مواجه شده است.

در حوزه آب و فاضلاب نه تنها گفته نشد چه مقدار اعتبارات تخصیص داده شد بلکه مقدار کار انجام شده نیز کمتر از یک سوم قرارداد بسته شده است که آماری ضعیف نسبت به دیگر حوزه های مصوبه سال ۹۶ است. نکته مهم دیگر این است که گفته نشد ۴۲۲ کیلومتر اصلاح شبکه فاضلاب مربوط به کدام شهر است و اگر در مقیاس استانی باشد نشان می دهد که عملا کار چندانی در آب و فاضلاب اهواز حداقل در این مصوبه صورت نگرفته است.

عضو هیأت علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان اینکه در شهرسازی شیب مناسب بین ۲ تا ۱۰ درصد می باشد و حداقل شیب ۲ درصد برای دفع آبهای سطحی( آب های ناشی از نزولات جوی) لازم است که این آبها به راحتی از سطح شهر عبور کرده و در خیابان ها ماندگاری نداشته باشد، افزود: تنها راه حل رفع مشکل آبگرفتگی اهواز، ایجاد شبکه ی دفع آب های سطحی به صورت زیرزمینی است و این کانال به قدری بزرگ باشد که بتواند تمام آب های سطحی را هدایت و جمع آوری کند.

رئیس دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: ترکیب شبکه ی فاضلاب و آب های سطحی صد درصد اشتباه است و باید این ۲ سیستم مجزا شوند تا شبکه دفع آب های سطحی بتواند آب ناشی از بارندگی ها را وارد رودخانه کند و سیستم فاضلاب نیز بصورت جداگانه وارد تصفیه خانه شود.

اگر جوان بودن به این است که حتی شرایط بد جامعه که خود یکی از مسببان آن بوده را درک نکنی و طنزت گرفته باشد و به دنبال دیده شدن با هر کیفیتی باشی، تنها باید خواند؛ از طلا گشتن پشیمان گشته ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید.

آقای زمانی پیرمردی است که با چند کیسه ی خرید روی سنگی ایستاده تا راهی برای عبور از خیابان های آبگرفته پیدا کند، خانه اش در یکی از کوچه های منتهی به خیابان ۱۸ متری مهدیس است، از او مدت آبگرفتگی در معابر را که سوال می پرسم می گوید: پس از باران اوضاع وحشتناک تر می شود برای همین مجبور می شوم مانند الان مسیرم را تغییر دهم و از کوچه ی دیگری به خانه روم. ” بدبختی که شاخ و دم ندارد” وقتی از ابتدایی ترین امکانات رفاهی برخوردار نیستیم، بدبختیم. 

اینکه چرا وقتی بر مشارکت حداکثری در انتخابات تاکید می شود ترجیح داده شد اعضای هیات اجرایی انتخابات که نقش تعیین کننده در تایید صلاحیت ها و برگزاری انتخابات دارند از یک طیف سیاسی باشند سوالی است که فرماندارن و اعضای هیات نظارت باید پاسخگوی آن باشند.

فرماندار اهواز با بیان اینکه در انتخاب معتمدین هیات اجرایی تنها فرماندار انتخاب کننده نیست، افزود: در این انتخابات گفتند که معتمدین را باید فرماندار، دادستان و رئیس ثبت احوال تایید و به هیات نظارت معرفی کنند و تنها فرماندار انتخاب کننده نبود.

توقع افکار عمومی این است که با توجه به روایت ها و فیلم های منشتر شده و پوشش گسترده اخبار این شهرستان در رسانه های خارجی؛ مسئولین مربوطه به صورت شفاف در این زمنه صحبت کنند و بگویند که در ماهشهر چه اتفاقاتی رخ داده است.

سهمیه بندی و افزایش قیمت بنزین باید در زمانی که اقتصاد حال و هوای بهتری داشت، در رکود عمیق و تحریم شدید نبودیم، در شرایطی که اقتصاد کشور از درآمد کافی نفت برخوردار بود، زمینه ی اشتغال به نسبت مناسبی وجود داشت و در نتیجه بیکاری کمتری برجامعه حکفرما بود همچنین جامعه تولید فعال تری داشت، اجرایی می شد و در آن شرایط است که چنین جراحی های اقتصادی لازم بوده و می توانست به نحو مناسبتر و با تنش کمتر عملیاتی شود.

در این شرایط بهترین کار این است که دولت یارانه ی بنزین را هدفمند کند و بجای سهمیه ی بندی این چنینی که در حال حاضر اعمال کرده اند، برای ثروتمندانی که چندین خودرو و خودروهای گران قیمت دارند و یا صاحبان اتومبیل های دارای مصرف سوخت بالا قیمت بنزین را افزایش دهند نه برای انبوه مردمی که با خودروهایی مانند پراید کار می کنند یا امور شخصی روزانه ی خود را می گذرانند.

درباره تصمیم اخیر نه فرصت مشارکت به مردم داده شد و نه فرصت اعتراض. بعد شما از جامعه‌ای که فرصت ندارد، چه توقعی دارید؟ الان هم تحلیل‌های پساواقعه که داریم کاملاً غیرقابل قبول است.

نماینده بهبهان (از شهرهایی که در اعتراضات روزهای اخیر نامش زیاد در اخبار انعکاس یافت) در مجلس خطاب به رئيس‌جمهور، گفت: بجای دست در جیب مردم کردن، جلوی بذل و بخشش ها، بریز و بپاش ها، سفرهای غیرضروری خارجی و اشرافی‌گری برخی مدیران را مي‌گرفتید.

“اگر می خواستم می توانستم”؛ به این معنی است که اگر من فلان کار را انجام نمی دهم دلیل بر ناتوانی ام نیست و از بلد نبودن و نتوانستنم هم ناشی نمی شود. این جمله می گوید من در عین توانایی هایی که دارم، خودم انتخاب کرده ام که این کارها را که با معیارهای اخلاقی و قانونی ام سازگاری ندارد انجام ندهم.

این تصاویر و فیلم های و زیرنویس های اغراق گونه در حالی منتشر می شود که این وضعیت اسفناک، دستپخت مدیریت خود همین کسانی است که تصاویر آنها منتشر می شود. یک جمله در توصیف این مدیران است که می گوید؛ مردم اخبار روزنامه ها، تلویزیون و رادیو را قبول ندارند. آنها حقیقت را از رفتار روسا می فهمند، این موثق تر است.

شاید بتوان انجام نشدن پروژه های بزرگ و شاخص در شهر را با کمبود یا نبود اعتبار کمی توجیه کرد اما ربط دادن پروژه هایی مانند روشن کردن چند پارک و فضای سبز که مستقیم با سلامت مردم در ارتباط است را تنها باید در بی برنامگی و نداشتن اولویت بندی انجام طرح ها در شهر خلاصه کرد.

روستای علوه شهرستان کارون این روزها به کانونی برای جذب گردشگران داخلی و حتی خارجی تبدیل شده است، گردشگرانی که برای خرید و بازدید از مزارع چای ترش، نخلستان ها، شلتوک کاری و استفاده از غذاهای محلی و بازدید از مضیف قدیمی ساعتی را مهمان کریم باوی معروف به ابو علی در این روستا می شوند. همین نیز باعث شد تا به سراغ ابو علی برویم و چگونگی کشت و فروش چای ترش و توسعه گردشگری روستای علوه را ظرف 2 سال از او جویا شویم. این گزارش خواندنی در ادامه آمده است.