انتقادهای نادرست بر فرض ها و نقل های ساختگی!!

در حوزه نقد و انتقادگری یکی از مباحث مهم، رعایت اصل امانتداری در نقل قول ها است. به زبان دیگر، منتقد امین و منصف، فردی است که بدون دخل و تصرف در نقل قول ها و با طرح درست و کامل یک سخن، آن را به تیغ نقد و خرده گیری بسپارد.
بر این اساس، انتقال و بازگویی و نقل یک قول و سخن بطور ناقص از دیگران و یا بیان یک فرضیه نادرست و انتساب آن به دیگران و سپس انتقاد و خرده گیری و باطل دانستن آن، گناه نابخشودنی برای هر منتقدی به شمار می اید و نشانه ای بر بی انصافی و خروج او از دایره امانتداری محسوب می گردد.
متاسفانه در سپهر سیاست ورزی، این نوع انتقاد بر رقیب و حریف، به یک روال تبدیل شده است بویژه در شرایطی که منتقد بر همه رسانه ها، دسترسی و سروری داشته باشد ولی دست آن فردی که مورد انتقاد قرار گرفته است از رسانه های همگانی کوتاه باشد.
استفاده بی پروا از این رویه، از سویی دیگر به نوعی توهین به درک و فهم مردم و بی اعتنایی به زیان این رویه به اعتماد اجتماعی است.
منتقدی که با بهره گیری از تسلط رسانه ای به نقل نادرست و یا بیان فرض های ناقص و انتساب آن به رقیب خود، دست می زند در واقع ریشه اعتماد اجتماعی را می خشکاند و بدگمانی به یکدیگر را در جامعه ترویج می کند.
برای نمونه لازم است به دو مورد از این پدیده نا همایون اشاره گردد.
این روزها بحث مذاکره با دولت جدید آمریکا به تیتر اول همه رسانه های مکتوب رسیده است. مخالفان و منتقدان مذاکره با آمریکا، در تخطئه اصل مذاکره به این فرض و نقل قول نادرست و منتسب کردن آن به حریف خود، دست می آویزند که حامیان و طرفداران مذاکره، اصل مذاکره را موجب حل شدن همه مشکلات کشور و تنها راه نجات کشور و آبادانی و توسعه می دانند. منتقدان، پس از این انتساب نادرست و نقل قول ناصحیح، به نقد و انتقاد از حامیان مذاکره می پردازند و می گویند به رغم آنچه که طرفداران مذاکره می پندارند، مذاکره حلال همه مشکلات کشور نیست و کشور را به بهشت تبدیل نمی کند!!!این در حالی است که طرفداران مذاکره، چنین سخنی نگفته اند.
در نقد و انتقاد بر نظریه جدایی دین از سیاست نیز چنین رویه ناهمایونی دیده می شود. منتقدان این نظریه در رسانه ها می گویند که طرفداران نظریه جدایی دین از سیاست، بر این باورند که نماز و روزه و مسجد و حجاب را باید تعطیل کرد!! …..و در ادامه این نقل قول نادرست ، به نقد آن می پردازند.این در حالی است که طرفداران نظریه جدایی دین از سیاست، در باره نماز و روزه و حجاب چنین سخنی نگفته اند.