جایی که شما نشسته اید، در کنار تخصص و تجربه، “شجاعت در تصمیم گیری” هم نیاز دارد. این ستاد با همه ستادها و شوراها و کارگروه ها و کمیته هایی که تا قبل از این عضوش بوده اید، فرق بنیادین دارد. هر تصمیمی که “می گیرید” یا “نمی گیرید”، ظرف چند روز آینده اش، منتهی به مرگ یا زندگی انسان های زیادی می شود.
جعفر محمدی در عصر ایران نوشت: مسوولان گفته اند که نگران تعطیلات مهر و آبان هستند، چون تجربه ثابت کرده است که در ایام تعطیل، مردم سفر می رود و همیشه چند روز بعد از سفر، آمار کرونایی ها و مرگ و میر بالا می رود.
نگرانی، مال مردم عادی است. مسوولان نباید ابراز نگرانی کنند، آنها باید برای رفع نگرانی، اقدام کنند. این که ما نگرانیم مردم سفر بروند و کرونا اوج بیشتری بگیرد که نشد حرف! این را ما مردم عادی هم می توانیم بگوییم و حتی سری هم به تاسف تکان دهیم.
کار مسؤولان، به ویژه در جاهایی که پای جان مردم در میان است، صرفاً توصیه و موعظه هم نیست. مگر اول شهریور که ستاد ملی مبارزه با کرونا نسبت به سفرهای مردم در تعطیلات پیش رو (تاسوعا و عاشورا) ابراز نگرانی کرد و از مردم خواست سفر نروند، ملت سفر نرفتند؟
رفتیم و این بار هم می رویم. ما ایرانی ها همیشه در این تصور هستیم که مرگ برای همسایه است و در قصه کرونا هم ما یا نمی گیریم یا اگر هم یک در هزار(!) گرفتیم، نخواهیم مُرد! بنابراین سفر می رویم و خوب هم می رویم. حتی اگر بگویند مثلاً وضعیت در شمال حتی از “قرمز” هم گذشته، باز هم شال و کلاه می کنیم تا مبادا شمال مان قضا شود!
سخنی با اعضای ستاد ملی مبارزه با کرونا: با عرض پوزش! تصمیمات شما در برابر این خطر بزرگ، هیچ است
روی سخنم با اعضای محترم ستاد ملی مبارزه با کروناست:
اولاً که خدا قوت! و ثانیاً : بدانید که هم اکنون قدرتمندترین نهاد کشور شما هستید، بدان حد که حتی رهبر کشور نیز رسماً و علناً اعلام کرده است که در زمینه کرونا تابع تصمیمات شماست.
قدر این قدرت را بدانید و از آن در جهت جلوگیری از مرگ و میر هموطنان تان استفاده کنید. اگر تشخیص تان این است که مردم نباید سفر بروند، به جای اظهار نگرانی، دستور دهید در فلان ایام جاده ها مسدود شوند.
اگر می بینید عده ای به طرز احمقانه و جنایت باری ماسک نمی زنند، زدن ماسک در سراسر کشور را اجباری کنید و برای نزدن ماسک، ضمانت اجرایی قوی تعریف کنید.
اگر می بیند منحنی رشد کرونا، دارد از توان درمانی کشور بالاتر می رود، برای هر چند روز که لازم است، کشور را تعطیل یا فعالیت های اداری و آموزشی و صنفی را محدود کنید. باور کنید هیچ اتفاق ناگوار خاصی نمی افتد مثلاً اگر 3 ماه مدارس کشور تعطیل شوند یا ادارات با نصف کارمندان فعالیت کنند و بقیه دورکار شوند یا دو روز آخر هفته، طرح خانه مانی سراسری اجرا شود.
اگر می بینید به سمت فاجعه نزدیک می شویم، قاطعانه اعلام قرنطینه کنید.
جایی که شما نشسته اید، در کنار تخصص و تجربه، “شجاعت در تصمیم گیری” هم نیاز دارد. این ستاد با همه ستادها و شوراها و کارگروه ها و کمیته هایی که تا قبل از این عضوش بوده اید، فرق بنیادین دارد. هر تصمیمی که “می گیرید” یا “نمی گیرید”، ظرف چند روز آینده اش، منتهی به مرگ یا زندگی انسان های زیادی می شود.
پس لااقل در این یک فقره، نظرات کمیته علمی ستاد را بر دیدگاه های سیاسی و شخصی تان ارجح بدانید.
شاید ناراحت بشوید ولی اشکالی ندارد، فوقش شما هم مثل ریاست جمهوری می روید و شکایت می کنید؛ به صراحت می گویم که تصمیماتی که تا کنون گرفته اید، در حد و اندازه خطری که ملت ایران را تهدید می کند نبوده است. حدود 30 هزار نفر، طبق آمار رسمی خودتان فوت کرده اند ولی تصمیمات تان حداقلی است و بیشترش ارشاد و راهنمایی است (که چقدر خوب می شود اگر ماسک بزنید یا لطفاً سفر نروید و …). باور کنید با این حرف ها و تصمیمات محافظه کارانه، کرونا شکست نمی خورد، شکست می دهد. پس قاطع و مسؤولیت پذیر باشید و دل تان برای مردم ایران بسوزد و چهار تا تصمیم بزرگ، جدی و حیاتی بگیرید.
