الان بخشی از مردم به معنای واقعی کلمه درگیر نان شب‌شان هستند. آرزوی دم دستی آنها سفره شام است.
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: نتایج دور دوم انتخابات مجلس اعلام شد و نامزدهای پیروز مثل آن فرد روحانی که فیلمش در فضای مجازی منتشر شد حسابی خوشحال شدند.
همه آنهایی که در انتخابات پیروز می‌شوند بعد از پایان جشن و پایکوبی باید با کف انگشتانش چند ضربه‌ای به پیشانی بزنند و به آینده فکر کنند که چگونه می‌خواهند مشکلات مردم را حل کنند آنهم در این زمان که خیلی‌ها زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
الان که دارید این مطلب را مطالعه می‌کنید، برخی در سودای ریاست جمهوری هستند و حتی گاهی در خلوت در حال تمرین دستور دادن و امضا کردن هستند و چه عجیب است که آدم‌ها به راحتی زیر بار مسؤولیت‌های بزرگی مثل ریاست جمهوری و نمایندگی مجلس می‌روند.
یک لحظه به سرپرست خانواده‌ای فکر کنید که سه ماه است حقوق نگرفته است!
نگارنده روزنامه‌نگار است و مردم به خاطر اینکه شاید صدای‌شان شنیده شود گاهی مشکلات‌شان را از طریق فضای مجازی در میان می‌گذارند و باور کنید برخی اوقات با شنیدن دردهای‌شان، خوابم نمی‌برد و نمی‌دانم آنهایی که به صورت مستقیم با این مشکلات سروکار دارند، شب‌ها چگونه راحت می‌خوابند؟
الان بخشی از مردم به معنای واقعی کلمه درگیر نان شب‌شان هستند. آرزوی دم دستی آنها سفره شام است. برخی از مردم این روزها حسابی معنای شرمندگی را درک می‌کنند چون نمی‌توانند درخواست‌های خانواده و فرزندان‌شان را برآورده کنند. منظورم از درخواست، خرید ماشین یا چیزهای عجیب و غریب نیست. درخواست اینجا شاید یک عدد پیتزا باشد یا شاید یک لباس ساده!
عده‌ای از مردم کمرشان زیر بار گرانی و تورم شکسته است. آنها با شنیدن قیمت‌ها به قکر فرو می‌روند و با خود می‌اندیشند که قرار است چگونه زندگی کنند؟
آنهایی که مسؤول می‌شوند و شادی می‌کنند، اگر پسری به آنها مراجعه کند و بگوید چندسالی عقد هستم و نمی‌توانم خانه تهیه کنم و یا دختری بگوید نمی‌توانم جهیزیه تهیه کنم و به خاطر همین به خواستگارهایم جواب منفی می‌دهم، چه می‌خواهند بگویند؟
جواب پدری که صبح قبل از طلوع آفتاب از خانه بیرون می‌رود و وقتی بچه‌ها خواب هستند به خانه می‌آید تا خرج زندگی را دربیاورد، چه می‌دهید؟ پدری که به خاطر خرج زندگی نمی‌تواند نقشی در تربیت فرزندان داشته باشد.
بخشی از مردم فقط در حال زندگی کردن هستند بدون اینکه از زندگی خود لحظه ای لذت ببرند.
کاش آنهایی که در صندلی مسؤولیت نشسته‌اند، در روزهایی که به جبر کرونا همه ماسک می‌زنند، ماسک بزنند و به میان مردم بروند و کمی با آنها حرف بزنند و در جریان مشکلات مردم قرار بگیرند. برخی نطق‌ها و حرف‌ها نشان می‌دهد، خیلی در جریان مشکلات واقعی مردم نیستند.
کافی است فقط یک بار وقتی پشت میز نشسته‌اند به سرپرست خانواده‌ای فکر کنند که در این زمانه گرانی و کرونا چند ماهی است حقوق نگرفته است!
