۴۵ روز از اعتراض کارگران هفت تپه می گذرد؛ چند روز دیگر باید بیایند؟
۴۵ روز از اعتراض کارگران هفت تپه می گذرد؛ چند روز دیگر باید بیایند؟

کارگران ۴۵ روز است که می آیند و می روند نگرانی این است که یک روز بیایند و دیگر نروند، نگرانی این است که کارگرانی که در تامین مایحتاج اولیه زندگی خود مانده اند و حقوق آنها پرداخت نمی شود دیگر اعتقاد خود را به حل مسالمت آمیز از دست بدهند. نگرانی این است که یک روز همین اعتراض های مسالمت آمیز هم به دلیل تکرار و تکرار شدن، دیگر تحمل نشوند.

در این گرمای خوزستان حتی یک ساعت تحمل آفتاب سوزان سخت است چه رسد که ۴۵ روز بدون وقفه در محل کار یا خیابان ها حاضر شوی و فریاد کمک خواهی سر بدهی.

به گزارش کاوش اخبار؛ ۴۵ روز است که کارگران نیشکر هفت تپه در اعتراض به حقوق معوقه خود و آنچه قطع ید پیمانکار خصوصی و برگرداندن شرکت به بخش دولتی می خوانند در اعتراض هستند و معلوم هم نیست این قصه چند روز دیگر می خواهد ادامه داشته باشد و آیا در روزهای آینده نیز کارگران می آیند و می روند یا با حوادث دیگری نیز این اعتراض ها همراه می شود.

گرما هست و برای این گرما استان یکی دو هفته ای می شود که تعطیل شده اما کارگران باز آمدند، کرونا هست و پروتکل های بهداشتی بر حفظ فاصله اجتماعی تاکید می کنند اما باز کارگران هفت تپه در صفوف به هم پیوسته در خیابان ها هستند و شعار سر می دهند.

کارگران مسالمت آمیز می آیند و می روند اما ممکن است بر اثر نادیده گرفته شدن و بی توجهی یک روز مسالمت آمیز بیایند و اتفاق هایی نامسالمت آمیزی رخ دهد و یک بحران شکل گرفته قابل حل در این ۴۵ روز به یک بحران پر سر و صدا و حتی امنیتی تبدیل شود که یکبار دیگر خوزستان را بر صدر اخبار ناخوشایند بنشاند.

البته همین امروز نیز شبکه های اجتماعی پر شده از کارگران هفت تپه با بنرها و پوسترهای روز شماری که در دست دارند، یک، دو ، سه…۴۵ روز. شبیه به همان روزشمارهایی که برای افتتاح پروژه ها می زنند و در موعد مقرر افتتاح نشده اند روزشماهای اعتراض کارگران هفت تپه هم مشخص نمی کند کی به نتیجه می نشنید و کی به پایان می رسند.

داستان نیشکر هفت تپه پیچیده است و با توجه به دادگاهی شدن مدیرعامل و مالک آن به دلیل فساد ارزی و اقتصادی، پیچیده تر هم شده است اما باز با همه این وجود می شود در بین کارگران حاضر شد و به آنها یک گزارش کار از پیگیری پرونده ارائه کرد یا به آنها امیدواری داد که مشکلات آنها حل می شود. می توان رفت و گفت که صدای آنها شنیده شده ولی مساله به همین آسانی نیست و مشکلاتی وجود دارد که باید برطرف شود.

کارگران ۴۵ روز است که می آیند و می روند نگرانی این است که یک روز بیایند و دیگر نروند، نگرانی این است که کارگرانی که در تامین مایحتاج اولیه زندگی خود مانده اند و حقوق آنها پرداخت نمی شود دیگر اعتقاد خود را به حل مسالمت آمیز از دست بدهند. نگرانی این است که یک روز همین اعتراض های مسالمت آمیز هم به دلیل تکرار و تکرار شدن، دیگر تحمل نشوند.

به میان کارگران بروید، ببینید چه می گویند چه می خواهند؛ بگویید که بخشی از این خواسته ها حق شماست و برطرف می شود، بگویید که به محل کار یا خانه هایتان برگردید و مسئولان و دستگاه های متولی کار و کارگری مسائل را پیگیری می کنند.

حداقل بخاطر گرما و کرونا بروید، شاید فرجی شد و کارگران کوتاه آمده اند، ۴۵ روز برای اعتصاب و اعتراض بی نتیجه زمان زیادی است دیگر اجازه ندهید بیشتر شود.