گسترش ویروس کرونا با همه دردها و زیان هایی که برای ملت ایران به دنبال داشته است، خواه و ناخواه موجب آسوده شدن موقتی مردم از سخنانی است که جز ناامیدی و تهدید و توبیخ و تحقیر ارمغانی برای کشور ندارد.
با گسترش ویروس کرونا و تعطیل شدن مراکز آموزشی و کسب و کارها و توقف و ایستایی در روند عادی زندگانی مردم، موجی از نگرانی نسبت به آنچه که در هفته های آینده پیش خواهد آمد، ذهن و ضمیر همه ایرانیان را فرا گرفت.
همه مردم نگران سلامتی و تندرستی خود و خانواده خویش و آینده شغلی و وضع اقتصادی و بهداشتی کشور هستند.
از سوی دیگر، هر روز اخبار مبتلا شدن تعدادی دیگر از هم وطنان به این ویروس و فوت و قربانی شدن دهها نفر به گوش می رسد و همه را اندوهگین می کند.
در این میان، جان باختن چند ده نفر از کادر پزشکی و کمبود تجهیزات و امکانات بیمارستانی و زحمات طاقت فرسای پزشکان و پرستاران و خستگی آنان، نگرانی ها را افزون کرده است.
تعطیل شدن موقتی فعالیت های اقتصادی و خانه نشینی مردم و خودداری از دید و بازدید ها و دیگر امور اجتماعی، وضع روحی و روانی نگران کننده ای را پیش آورده است.
در کنار این پریشانی ها، با تعطیل شدن پاره ای از مراسم جمعی و مناسبت های تبلیغی و کاهش حجم سخنان بی فایده ای که شبانه روز به کالبد خسته جامعه تزریق می شد، خوشبختانه شاهد آرامش خاصی در فضای رسانه ای و سپهر سیاست ورزی کشور هستیم.
سخنان زیان بخش و مسموم یاد شده را در دسته های زیر می توان جای داد:
۱_ اختلاف نظرات میان مقامات عالی کشور که هر روز به سطح عمومی جامعه بازتاب پیدا می کرد و موجب فرسایش روح و روان مردم می شد.
۲_ حجم بالای سخنان شمار فراوان از افراد مسئول و غیر مسئولی که در امور بیرون از وظایف و اختیارات خویش دخالت می کردند.
۳_ موضع گیری ناسنجیده و تند افراد غیرمسئول در خصوص روابط بین الملل و امور خارجه کشور.
۴_ اظهار نظرات متعدد و متناقض فرهنگی از سوی شمار فراوانی از افراد غیر پاسخگو که موجب بلاتکلیفی و سردرگمی جامعه شده بود.
آنچه در این میان جالب توجه است خاستگاه غیر حزبی و غیر مسئولانه در ایراد این سخنان است.
نیک روشن است که چنانچه همه افراد و شهروندان در طی رقابت سالم حزبی و با داشتن امکانات برابر و در چارچوب وظایف و اختیارات رسمی و سازمانی، عملکرد یکدیکر را مورد نقد و ارزیابی منصفانه قرار دهند و خاستگاه آنان معین و در چارچوب قانون باشد بی گمان، سخنان انتقادی و نظارت بر یکدیگر می تواند موتور حرکت یک جامعه به جلو باشد
گسترش ویروس کرونا با همه دردها و زیان هایی که برای ملت ایران به دنبال داشته است، خواه و ناخواه موجب آسوده شدن موقتی مردم از سخنانی است که جز ناامیدی و تهدید و توبیخ و تحقیر ارمغانی برای کشور ندارد.
